چکاوک بیابانی

زیستگاه چکاوک بیابانی یا چکاوک سنگلاخ (همان طور که از نام آن برمی‌آید)، مناطق بیابانی و دامنه صخره‌های کوهستانی است. براساس تفاوت رنگ پرها و اندازه بدن تاکنون ۲۴ زیرگونه از این پرنده در جهان شناسایی شده است.

زیستگاه چکاوک بیابانی یا چکاوک سنگلاخ (همان طور که از نام آن برمی‌آید)، مناطق بیابانی و دامنه صخره‌های کوهستانی است. براساس تفاوت رنگ پرها و اندازه بدن تاکنون ۲۴ زیرگونه از این پرنده در جهان شناسایی شده است.

فصل زادآوری این گونه تا اندازه زیادی تابع زمان و میزان بارندگی است. در این فصل چکاوک های بیابانی نر حین پروازی موجی شکل برای جفت خود نغمه های آهنگین سر می دهند.

در مقابل پرنده ماده مسئولیت ساخت لانه ای فنجانی شکل از الیاف گیاهی را در فرورفتگی های کم عمق زمین به عهده می گیرد.

نحوه ساخت لانه از این نظر اهمیت دارد که می تواند تخم ها را در برابر گرمای محیط که گاه به بالای ۵۰ درجه سانتی گراد می رسد، حفظ کند.

به طور معمول تعداد تخم ها چهار یا پنج عدد است، اما در شرایط فوق العاده گرم از تعداد تخم ها نیز کاسته می شود. طبیعت، چکاوک های بیابانی بالغ را وادار به سازگاری کرده است.

پوست این پرنده غنی از نوعی چربی مومی به نام سرامید است. نسبت قابل توجه این لیپید در قیاس با سایر اسیدهای چرب و استرول ها (زیر گروه نوعی لیپید به نام استروئید که مهم ترین نوع آن در بدن انسان کلسترول است) سبب می شود میزان کمتری آب از بدن پرنده دفع شود حتی میزان سوخت و ساز پایه در بدن چکاوک های بیابانی نیز بسیار کم است.

این پرنده کوچک ۱۵ سانتی متری در ایران بومی و فراوان است، اما گونه ای مهاجر نیست. برخی چکاوک های تک پس از فصل جفتگیری خود را به ارتفاعات پست تر می رسانند، اما در هر صورت از شن های صاف و یکدست پرهیز می کنند.