مضحکه‌ای که ما به راه انداختیم

همیشه اجرای نمایش کمدی و طنز برای مخاطب ایرانی سخت و دشوار بوده است. نمایش کمدی ‌باید دارای ریزه‌کاری‌ها و ایده‌پردازی‌های بکری باشد و بدرستی نیز اجرا شود که در غیر این صورت هیچ‌گاه نمی‌تواند مخاطب را با خود همراه کند.

همیشه اجرای نمایش کمدی و طنز برای مخاطب ایرانی سخت و دشوار بوده است. نمایش کمدی ‌باید دارای ریزه‌کاری‌ها و ایده‌پردازی‌های بکری باشد و بدرستی نیز اجرا شود که در غیر این صورت هیچ‌گاه نمی‌تواند مخاطب را با خود همراه کند.

فضای تئاتر سنتی ایرانی مانند نمایش تخته حوضی، زمینه های بسیاری به منظور همراه کردن مخاطب در خود نهفته دارد، اما در طول سال های بسیار، برای مدرن و به روز کردن آن توجه و تلاش کمی شده است؛ تئاتری که با تکیه روی طنز کلامی از فضاسازی موقعیت های کمدی غافل شده و شاید یکی از دلایلی که نتوانسته با کمدی های روز دنیا پیشرفت کند همین تک بعدی بودن آن باشد.

نمایش «مضحکه دزدها» که این روزها در تماشاخانه سنگلج اجرا می شود حاصل تلاش گروهی حرفه ای جوان تئاتر است که با تلاش و تیزهوشی سعی کرده اند فراتر از قواعد مرسوم، ایده های بکر تازه ای به مخاطب عرضه کنند.

استفاده از زبان بدن در این اجرا و همراه کردن قواعد طنز و بداهه کلامی با آن برای هر بازیگری چالش جدی محسوب شده که در نمایش مضحکه دزدها سعی شده از این چالش و خطر بدرستی عبور شود. این چالش و خطر برای هر بازیگری مانند لبه پرتگاهی است که اگر نتواند با مهارت و تیزهوشی از آن عبور کند با استقبال نکردن مخاطب، هم از اثر نمایشی و هم بازی خود مواجه خواهد شد. گروه اجرایی نمایش مضحکه دزدها با علم به همه سختی های این مسیر و با تکیه بر تجربه های موثر گذشته خود در یک تلاش ۹ ماهه سعی کرده با برداشتی آزاد از نمایشنامه «بالماسکه دزدان» نوشته ژان آنوی ـ که از آثار ماندگار این نمایشنامه نویس مطرح فرانسوی است ـ به خلاقیت ها و ایده های اجرایی نو دست پیدا کند.

پویان غفاری، نویسنده این اثر و هادی عامل، طراح و کارگردان نمایش سعی کرده اند نمایش از نظر تنوع فضای بصری و ایده های اجرایی دارای ظرفیت بالا و جذاب باشد و بازیگران نمایش هم تلاش داشته اند کاراکترهایی چند وجهی و دوست داشتنی برای مخاطب خلق کنند.

به عنوان یکی از بازیگران این نمایش باید اعتراف کنم در طول تمرینات اثر با فضایی آشنایی پیدا کردم که کمترنسبت به آن شناخت داشتم و برای خود من موقعیت بسیار خوبی بود تا آگاهی مناسبی از فضای نمایش های اصیل ایرانی پیدا کنم.

امیدوارم مخاطبان این اثر هم از دیدن این نمایش لذت برده باشند و توانسته باشیم نمایش باکیفیتی روی صحنه تماشاخانه سنگلج اجرا کنیم.

محمدرضا ایمانیان