نباید عجله کرد

اگر تاکنون اصطلاح «بازی ۹۰ دقیقه است» برای فوتبالیست‌ها و فوتبال‌دوست‌ها مصداق‌هایی ملموس داشت اکنون با تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا در آخرین دقایق خروج دکتر روحانی از نیویورک، این سیاستمداران هستند که بخوبی معنای دقیقه ۹۰ را درک می‌کنند و می‌دانند که درباره نتایج یک سفر دیپلماتیک باید صبور بود.

اگر تاکنون اصطلاح «بازی ۹۰ دقیقه است» برای فوتبالیست‌ها و فوتبال‌دوست‌ها مصداق‌هایی ملموس داشت اکنون با تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا در آخرین دقایق خروج دکتر روحانی از نیویورک، این سیاستمداران هستند که بخوبی معنای دقیقه ۹۰ را درک می‌کنند و می‌دانند که درباره نتایج یک سفر دیپلماتیک باید صبور بود.

مذاکره تلفنی روحانی و اوباما در حالی صورت می گرفت که پیش از این گمانه زنی های زیادی درباره برقراری ارتباط میان روسای جمهور دو کشور در جریان سفر روحانی به نیویورک برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل انجام شده بود و بسیاری معتقد بودند ضیافت ناهار دبیرکل سازمان ملل بهترین فرصت برای این دیدار خواهد بود که البته هیات ایرانی در این ضیافت حضور نیافت.

علت حضور نداشتن رئیس جمهور کشورمان در آن ضیافت، سرو مشروبات الکلی اعلام شد و بعدا دکتر روحانی در گفت وگوهایی که با رسانه ها داشت اعلام کرد به دلیل این که فرصت کافی برای هماهنگی دیدار روسای جمهور ایران و آمریکا وجود نداشته، مسئولان ایرانی از خیر این دیدار گذشته اند.

در همان یکی دو روز آخر و زمانی که مشخص شد روحانی و اوباما در حاشیه اجلاس شصت و هشتم مجمع عمومی سازمان ملل دیداری نخواهند داشت خیلی از رسانه ها از حضور روحانی در مجمع به عنوان فرصتی برای برقراری ارتباط میان ایران و آمریکا یاد کردند که از دست رفته است؛ اما مذاکره تلفنی روسای جمهور دو کشور در آخرین لحظات حضور در نیویورک نشان داد همان طور که رئیس جمهور کشورمان پیش از این اعلام کرده بود هیچ چیز در عالم سیاست غیرممکن نیست و در دقیقه ۹۰ ممکن است بسیاری از پیش بینی ها و تحلیل ها اشتباه از آب درآید.

اما اکنون هم که مذاکره میان روسای جمهور ایران و آمریکا انجام شده باید به این نکته توجه داشت که گرچه انتشار همین خبر با واکنش مثبت بازار همراه بوده، اما فارغ از این شوک های ناگهانی که طبیعی نیز هست، نفس مذاکره میان مسئولان عالی رتبه دو کشور نمی تواند مشکلات دیرینه ای را که در روابط دوجانبه وجود دارد برطرف کند و بهبود روابط نیازمند اقدامات عملی است.

بر این اساس، به نظر می رسد برای ارزیابی آنچه در روابط دو کشور ایران و آمریکا اتفاق افتاده و قاعدتا ادامه خواهد داشت نباید عجله کرد و باید صبور بود و دید در ادامه این فرآیند چه اتفاقاتی خواهد افتاد.

در نظر داشتن واقعیات و مروری بر سابقه روابط ایران و آمریکا و نگاهی به نقاط افتراق دو دولت در سال های گذشته می تواند به تعدیل توقعات از آنچه در روابط دو کشور در حال وقوع است کمک کند و همان طور که وزیر امور خارجه کشورمان تاکید کرده باید توجه داشت که مشکلات انباشته شده با یک یا چند ملاقات حل و فصل نمی شود.

مصطفی انتظاری هروی