افراد بسیاری به دلیل بافت و مزه خاص پنیرهای خامهای، آنها را به پنیرهای کمچرب و کمنمک معمولی ترجیح میدهند اما متاسفانه پنیرهای خامهای، پرچرب هستند و مصرف آنها در درازمدت میتواند باعث ایجاد مشکلات عدیدهای از جمله چاقی و افزایش کلسترول خون شود...
افراد بسیاری به دلیل بافت و مزه خاص پنیرهای خامهای، آنها را به پنیرهای کمچرب و کمنمک معمولی ترجیح میدهند اما متاسفانه پنیرهای خامهای، پرچرب هستند و مصرف آنها در درازمدت میتواند باعث ایجاد مشکلات عدیدهای از جمله چاقی و افزایش کلسترول خون شود...
این موارد خود زمینهساز بیماریهای قلبی-عروقی، پرفشاری خون، سکتههای قلبی-عروقی و بروز برخی سرطانها مثل سرطان پستان در افراد مستعد هستند بنابراین بهتر است تا جای ممکن این نوع پنیر به جای پنیر کمچرب در سبد غذایی روزانه خانوار قرار نگیرد.
اگر فردی هرازگاهی پنیرخامهای میخورد، بهتر است آن را با گردو مصرف کند زیرا چربی موجود در گردو جزو چربیهای ضروری بدن و مفید است. مصرف پنیرهای خامهای را جز برای کودکان زیر ۲ سال و افراد کموزن یا مبتلا به سوءتغذیه که نیاز به رژیمهای پرکالری دارند، توصیه نمیکنیم. پنیر با توجه به اینکه پروتئین متراکم شیر است، در فهرست جانشینی در گروه گوشت قرار میگیرد و هر ۳۰ تا ۴۵ گرم پنیر، معادل یک قوطی کبریت (با توجه به میزان رطوبت وزن کم یا زیادتر میشود)، یک واحد گوشت تلقی میشود.
پنیر خامهای پرکالری است و هر ۱۰۰ گرم از آن حدود ۵۵۰ کیلوکالری انرژی دارد اما انرژی ۱۰۰ گرم پنیر کمچرب، تقریبا نصف این میزان و حدود ۱۸۰ کیلوکالری است. پنیری مانند پنیر لبنه نیز در گروه دوم جای می گیرد و مانند پنیرهای خامهای در صورت زیادهروی در مصرف، عوارض یاد شده را ندارد اما به هر حال باید در میزان خوردن آن نیز حد اعتدال را رعایت کرد.
خدیجه رحمانی
کارشناس ارشد تغذیه و عضو هیات علمی انستیتو تحقیقات تغذیه کشور و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است