ایمپلنت کنیم یا پروتز؟

زمان از دست دادن دندان‌ها از سن ۲۴ سالگی آغاز می شود و تا۷۰ سالگی که دیگر دندانی در دهان تان نمانده، ادامه دارد.

زمان از دست دادن دندان‌ها از سن ۲۴ سالگی آغاز می شود و تا۷۰ سالگی که دیگر دندانی در دهان تان نمانده، ادامه دارد. بنابراین شما در هر سنی از این دوران ممکن است دندان‌تان را از دست بدهید و محتاج دندان مصنوعی شوید. دندانی که یا ایمپلنت است یا پروتز.

برای دندان های آسیب دیده ای که چاره ای جز کشیدن شان نمانده، یا حتی برای کسانی که دندان هایشان را در اثر سانحه از دست داده اند بهترین گزینه ایمپلنت های دندانی هستند. ایمپلنت هایی که البته قیمت بالا و دردسرهای کاشتشان خیلی ها را از صرافت استفاده از آنها می اندازد و به سمت پروتزهای دندانی سوق می دهد. با این حال باید بدانید که ایمپلنت‌ها علاوه بر حفظ ظاهر مناسب و جلوگیری از تحلیل رفتن فک استخوانی نسبت به پروتزهای دندانی مقاوم تر هستند و دچار لقی دندان نمی‌شوند.

ایمپلنت شامل ۲ قسمت پایه و تاج است. قسمت پایه در استخوان فک قرار می‌گیرد و قسمت تاج روی آن گذاشته می‌شود و اگر شرایط بدنی و اوضاع جیب تان مناسب باشد، می توانید درست همان روزی که دندان تان را می کشید، ایمپلنت را جایگزینش کنید. البته همانطور که شرط نصب پروتزهای دندانی داشتن دندان های مجاور سالم است (که البته این دندان ها برای جانمایی پروتز به ناچار تراشیده می شوند و بخشی از سرمایه خدادادی شما از سلامت دندان دستی دستی از کف تان می رود)، به استخوان کافی در فک نیاز دارد. در بیمارانی که استخوان کافی وجود نداشته باشد ابتدا پیوند استخوان صورت می‌گیرد و پس از گذشت چند ماه ایمپلنت‌ در محل مناسب قرار داده می‌شود. این را هم بدانید که بیماران دیابتی و کلیوی، افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی و بیمارانی که زیاد سیگار می‌کشند گزینه مناسبی برای ایمپلنت نیستند و درصد موفقیت این عمل در آنها کاهش پیدا می کند.