آپارتمان‌های انبوه، درختان تنها

زمانی دور، تهران قریه‌ای خوش آب و هوا بود، در دامنه و نزدیک به رشته کوه‌هایی که زیبایی و صلابت و استواری را همراه با آب و هوایی مطبوع به ساکنان تهران هدیه می‌داد. عده‌ای آمدند …

زمانی دور، تهران قریه‌ای خوش آب و هوا بود، در دامنه و نزدیک به رشته کوه‌هایی که زیبایی و صلابت و استواری را همراه با آب و هوایی مطبوع به ساکنان تهران هدیه می‌داد.
عده‌ای آمدند و تخت و تاجشان را پای این رشته کوه بلند و متین بساط کردند و تهران پایتخت ایران شد.
پایتختی که هر روز بزرگ‌ و بزرگ‌تر شد و دامنش را از دامنه کوه‌ها جمع کرد و حالا کلانشهری شده است که نفس‌ها در آن تنگ است و دیگر خوش آب و هوا نیست.
آن رشته کوه‌های تمیز و باصلابت هم کمتر دیده می‌شود و آلودگی و جمعیت زیاد و ساخت‌وساز‌های بی‌رویه و صدا و فریاد سکوت تهران را و آرامش مردمانش را در چنبره خود گرفته است.
انگار قرار است تهران زیبا و دوست‌داشتنی را در قصه‌ها، عکس‌ها و فیلم‌ها ببینیم. کوچه‌های قدیمی و خانه‌های فراخ کمتر و کمتر شده‌اند و آپارتمان‌های تنگ و نفس حبس کن هر روز سربرمی‌آورند.
خیلی وقت است که به تخریب ساختمان‌های قدیمی و صدای آهن، میلگرد و آجر و فریاد کارگران ساختمان‌ساز عادت کرده‌ایم. خیلی وقت است که در هر کوچه و پس‌کوچه و خیابانی تابلو‌هایی می‌بینیم که روی آن نوشته‌اند تعداد هشت.
تعداد واحد دوازده. تعداد واحد بیست و حالا دیرزمانی است که هر خانه به تعدادی واحد تبدیل می‌شود. جمعیت زیاد و آپارتمان‌ها انبوه‌سازی می‌شود، اما در این بین آنچه در تهران کمتر و کمتر می‌شود فضای سبزی است که تهران را تهرانی سرسبز و خوش آب و هوا کرده بود و مردمان را به سمت خود جذب می‌کرد.
مردمانی که چنان بلایی بر سر این شهر آوردند که حالا در آرزوی روزهای پاک این شهر هستند. شهری که گویا کسی دلش به حال درختانی که می‌افتند و آپارتمان‌هایی که به جای آنها سبز می‌شوند، نمی‌سوزد.
شهری که پیش از اینها جدای از فضای سبز عمومی، در هر خانه و حیاطش انواعی از درخت‌ها و گل‌ها و بوته‌ها بود. هر خانه‌ای که خراب می‌شود تا چند واحد از دل آن بیرون بیاید، پیش در و دیوار خانه معمولا این درخت‌ها هستند که در چارچوب چاردیوار‌های اختیاری از ریشه درمی‌آیند.
براستی چرا با خود و فضای سبزمان و دار و درختی که داریم چنین می‌کنیم.براستی چرا نباید مراقب درخت‌هایمان باشیم و بگذاریم چرخه طبیعی در تهران خوش آب و هوای سابق ادامه یابد.

صولت فروتن