دشواری‌ پر کردن شکاف‌های زمانی و مکانی

مهم‌ترین تفاوت بازی در مجمــوعـــه‌هـــای سنگین تاریخی ـ مذهبی با غیر از آن را باید در نوع آماده‌سازی برای ایفای آن نقش ارزیابی کرد. در واقع هر اثری در سیستم خاص خودش، آماده‌سازی …

مهم‌ترین تفاوت بازی در مجمــوعـــه‌هـــای سنگین تاریخی ـ مذهبی با غیر از آن را باید در نوع آماده‌سازی برای ایفای آن نقش ارزیابی کرد.
در واقع هر اثری در سیستم خاص خودش، آماده‌سازی از نوع خودش را دیکته می‌کند. بازی در مجموعه‌هایی با محتوای تاریخی‌ ـ مذهبی، به فراخور زمان و مکان قصه‌هایشان که فاصله بسیاری با اکنون دارد، دشواری‌هایی را به لحاظ آماده‌سازی ایجاد می‌کند. شما برای بازی در چنین پروژه‌هایی با یک شکاف عمیق مکانی ـ زمانی مواجه‌اید. با پرسوناژی که قرار است آن را بسازید، فاصله بسیاری به لحاظ مکان و زمان دارید؛ بنابراین برای آماده‌سازی خودتان و نزدیک‌تر شدن به نقشتان، به طی مراحلی دشوارتر از یک کار معمولی نیاز دارید. شما باید این شکاف را با آگاهی‌ها و توانایی‌هایتان پر کنید تا به شخصیت مورد نظرتان نزدیک شوید. این مساله زحمت زیادی می‌برد. باید نسبت به باورها و شرایط ویژه پرسوناژ مورد نظر خودآگاهی‌هایی کسب کنید و این آگاهی‌ها را در سیستم و روش شخصی بازی خود به کار ببرید.
گذشته از این دشواری اولیه، باید به مراحل دشوار تولید چنین مجموعه‌هایی نیز اشاره کرد. گریم‌های سخت، طراحی‌های پیچیده لباس و گاه استفاده از لباس‌های بسیار سنگین بویژه برای صحنه‌های نبرد طاقت فرساست.
البته غیر از بازیگر، عوامل پشت دوربین نیز در چنین مجموعه‌هایی زحمات فراوانی را متحمل می‌شوند. نکته مهم این است که مخاطب به این سختی‌ها واقف است و از همان ابتدا تفاوت طراحی صحنه، لباس، گریم و... در این آثار را با دیگر کارها متوجه می‌شود و می‌داند زحمت و کار بیشتری برده است. همین آگاهی مخاطب، مهم‌ترین دلیل جذب او به چنین آثاری است. چنان که دیده‌ایم آثار تاریخی و مذهبی همواره با استقبال چشمگیری از سوی مخاطبان تلویزیون روبه‌رو بوده است.
من تاکنون در دو سه کار تاریخی و مذهبی بازی کرده‌ام؛ نقش مأمون در مجموعه تلویزیونی «ولایت عشق» یا امیرکبیر و حضرت ابراهیم. از بازی در چنین آثار فاخری لذت می‌برم، چون زحمت بیشتری می‌طلبد و نتیجه کار هم لذت‌بخش‌تر است.
طبعا اگر پیشنهاد ارزشمندی در ارتباط با بازی در چنین مجموعه‌هایی باز هم به من شود و متن خوبی داشته باشد، آن را تحسین می‌کنم و می‌پذیرم.

محمد صادقی