صد شکر که فیض رمضان آمد

ماه رمضان، ماه خداست. در این ماه همسفران بر سر سفره رمضان به مهمانی خدا می روند. فیض الهی بر کائنات جاری می شود و جمال الهی در رحمت واسعش همگی را دربرمی گیرد. اینک شیاطین در زنجیر …

ماه رمضان، ماه خداست. در این ماه همسفران بر سر سفره رمضان به مهمانی خدا می روند. فیض الهی بر کائنات جاری می شود و جمال الهی در رحمت واسعش همگی را دربرمی گیرد. اینک شیاطین در زنجیر شده اند و هر دانه دل می تواند در خاک مناسب بهار قرآن با باران رحمت بیکران، جوانه تقوا زند. همه شرایط برای سبز شدن فراهم است، تنها همتی از دانه ایمان لازم است تا روان و جاری در خاک شود و پوسته های نازک شهوت را بدرد و سر از خاک سیاه نفس بردارد و در زیر خورشید فروزان رمضان، خود را بسازد و بیماری های تن و روان را بشوید و گرد زشتی ها و زنگار خباثت ها از خود بزداید.
باید از این فرصت رمضان که شیاطین در بند هستند و ناتوان از وزیدن تندبادهای سوزان و دوزخی وسوسه شده اند، به خوبی بهره برد و بر ساق ایستاد تا در قیامتی سخت، ناتوان از ایستادن نباشیم.
اینک بهار دل ها فرا رسیده است. سفره های الهی، کران تا کران را پر کرده است؛ فرشتگان زنجیر در گردن شیاطین افکنده اند و آسمان برکات خویش را برای پرهیزگارانی که زشتی ها را از خود دور می دارند، فرو می فرستد.
اینک دست های نیایش بر آسمان کشیده است و آسمان تا سجده گاه روزه داران به نماز ایستاده و در برابرشان کرنش می کند. اینک آسمان به زمین چشم دوخته است؛ چرا که دست های نیایش پر از لطف و فیض خداست. سفره های افطار با سلام باز می شود و دل های مؤمنان به نیایش روشن. اینک خورشید در دل های مؤمنان و روزه داران جا گرفته است و آب حیات از گلوی خشک روزه داران بر کائنات تراوش می کند. کائنات اینک به گدایی روزه داران آمده تا روشنایی و آب حیات را طلب کند.
اینک از خاک، نور بر آسمان می بارد و فرشتگان نوری به سجده گاه خاک آمده و بر او نماز اطاعت و ربوبیت می خوانند و اینک نار، شرمنده از خاک، تمرد خویش را معنا نمی کند. بهانه ای برای شیطان نیست که از آتش است؛ زیرا نور خاک روزه داران پرهیزگار سرخی آتش نار را شرمگین کرده است.
ماه رمضان آمد و شعبه های سبل السلام ماه رسول، به صراط خداوندی پیوست و طریقت الی ربک الرجعی به لقاءالله الی ربک المنتهی کشید.

▪ رمضان، زمان آرزوها
اینک حطام دنیا از خوراک و شرابش با همه پاکی و طیبش، نتوانست حطمه و آتش زنه جان انسان شود و او را به دوزخ برد؛ چرا که روزه دار بر سر سفره تقوا نشسته است و آب و نان را بر خود حرام کرده و شهوت را به آتش رمضان خاموش ساخته است.
اینک زمان آرزوهاست. هر کسی هر آنچه از مقامات انسانی می خواهد در طبق اخلاص برای گلوهای خشک و چشمه تقوا آورده است. فرشتگان آسمان، شراب طهور را بر سفره روزه داران گذاشته اند. از جام شراب سرخ با کام تشنگی، آرزوهای خود را دوباره نجوا کن تا هر آنچه خواهی به دست آوری.
اینک بساط مائده الهی چیده شده است تا بالهای پروازت را به شکوه باز کنی. زمانی نخواهد گذشت که این مائده برچیده شود و در حسرت آن بمانی، پس بشتاب که زمان سرعت و سبقت است.

▪ سی عید برای سیمرغ جان
اینک در سی روز بر سفره خداوند، سی عید برای سیمرغ جان فراهم آمده است. هر افطار رمضان، شب عید است و از خدا عیدانه طلب کنید و هر سحرگاه رمضان زمان فیض است و فیض سحر خواهید که دولت جان در این رمضان است. در ربیع قرآن با دولت قرآن، در مقام قرآن و جمع درآیید و در سحرگاهان با خداوند نجوا کنید و در مقام جمع الجمع درآیید. این عید همان معاد شماست و شما را هر شبی معاد و میعادی با خداست. پس با مرگ شهوت و با آب حیات تقوا در قیامت کبرای خود، مقام قرآن را طلب کنید و سیمرغ جان خویش را بر قاف قلب قرب فرود آورید.
اینک پنجره ای رو به آسمان گشوده شده است و ضرباهنگ عشق با باران رحمت الهی با بزاق دهان ها و کام های تشنه بر دل ها می چکد و از آسمان نوای یا عبادی شنیده می شود و نجوای یا رب می طلبد. اینک پنجره ملکوتی رمضان شما را از دل تیره خاک بیرون می کشد و تا آسمان پاک و روشنایی بالا می برد. پرتوهای مهر در خانه سحرگاهان آویخته شده است.
قدر رمضان را بدانیم که اینک شب قدر دوباره آمده است تا مقام و منزلت خویش را در قرب الهی باز نماییم و ره صد ساله را به یک شب بپیماییم. عشاق را در این سحرگاهان نجوای عاشقانه است. فرشتگان را به این محفل راهی نیست و شیاطین در زنجیر به ناله اند. انسان تنها میهمان خداوندی است که بر سر سفره فیض نشسته است و شاهد بازاری، خود ساقی است و شراب طهور را در کام تشنگان رمضانی می ریزد. شهد شیرین شهود را در سحرگاهان تجربه کنید و عرقان ناب و معرفت حق را در این جا بجویید. پس کام شما در هر افطار و سفره سحرگاهان، شیرین به شهد شهود باد!

مجید لطفی