فرهنگ سازی در ورزش همگانی

ورزش همگانی به دو دلیل در درجه اهمیت قرار دارد. یکی اینکه براساس قانون، توسعه ورزش همگانی، اولین وظیفه همه ارگانها و سازمان های ورزشی است و دوم اینکه ورزش همگانی زیربنای ورزش …

ورزش همگانی به دو دلیل در درجه اهمیت قرار دارد. یکی اینکه براساس قانون، توسعه ورزش همگانی، اولین وظیفه همه ارگانها و سازمان های ورزشی است و دوم اینکه ورزش همگانی زیربنای ورزش قهرمانی به حساب می آید.
تحقیقات نشان داده است که ورزش قهرمانی در همگانی شدن ورزش نقش حاشیه ای دارد اما ورزش همگانی در رشد و توسعه ورزش قهرمانی نقش محوری و زیربنایی دارد. سلامتی جامعه، مبارزه با اعتیاد، مبارزه با ناهنجاری ها، پرکردن اوقات فراغت و تامین برنامه برای نشاط جمعی جامعه بوسیله ورزش همگانی صورت می پذیرد.
براساس تحقیقات انجام شده، ‪ ۲۹درصد مردم ایران ورزش می کنند بنابر این محور اصلی کار متخصصان و رسانه ها باید افزایش حضور مردم در اماکن ورزشی باشد.
یکی از راهکارهای رسیدن به این مهم بالا بردن شناخت ورزشی مردم از نگاه علمی و اعتقادی است. برای بالا بردن شناخت مردم، وسایل ارتباط جمعی و گروه های مختلف اجتماعی باید براساس یک تفکر سازمانی در زمینه ورزش همگانی، فرهنگ سازی کنند.
وقتی اطلاعات ورزشی مردم افزایش یابد، شناخت آنان تغییر خواهد یافت و این تغییر باعث تحول نگرش ورزشی آنان از نظر علمی و اعتقادی مردم می شود و در نهایت باعث تغییر سبک زندگی حرکتی آنان خواهد شد.
نتایج بدست آمده از یک پژوهش ورزشی نشان می دهد کیفیت زندگی افراد فعال و غیرفعال در ورزش همگانی با یکدیگر متفاوت است.
کیفیت زندگی یکی از عوامل مورد توجه محققان علوم اجتماعی و تربیت بدنی است که حق عمومی و شهروندی در هر جامعه محسوب می شود. پژوهش های اولیه در زمینه کیفیت زندگی، فقط رفاه مادی را مورد بررسی قرار می دهد.
پژوهش های بعدی نشان داد که سلامتی موضوع مهمی در کیفیت زندگی است و نقش ورزش در آن بسیار با اهمیت است. در تحقیقی که با هدف مقایسه کیفیت زندگی افراد شرکت کننده و افراد غیر شرکت کننده در ورزش همگانی در یکی از شهرهای ایران صورت گرفته است، ‪۲۲۶‬ نفر (‪ ۷۲‬زن و ‪ ۱۵۲‬مرد) از افراد فعال در ایستگاههای ورزش همگانی و ‪۵۳۹‬ نفر (‪ ۲۰۸‬زن و ‪ ۳۳۱‬مرد) از شهروندان غیرفعال این شهر شرکت داشتند. بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش که ربابه مختاری کارشناس ارشد مدیریت دولتی به انجام رسانده است، در مجموع کیفیت زندگی افراد فعال نسبت به افراد غیرفعال بالاتر است.
جامعه آماری پژوهشگر در این تحقیق افراد ‪ ۲۰‬تا ‪ ۶۰‬ساله و تعداد نمونه آماری تحقیق نیز ‪ ۴۰۰‬نفر بوده و ملاک فعال بودن افراد، فعالیت ورزشی حداقل سه جلسه در هفته است.
بهزیستی بدنی، روابط اجتماعی، رضایت شغلی و رفتار خلاق و مبتکرانه از جمله متغیرهای تعیین شده محقق در کیفیت زندگی در این پژوهش است. نتایج اصلی تحقیق نشان داد که کیفیت زندگی افراد شرکت کننده در ورزش همگانی از کیفیت زندگی افراد غیر شرکت کننده در ورزش همگانی بهتر است.
دلیل این می تواند، نقش مثبت ورزش بر شاخص های اصلی کیفیت زندگی (جسمانی، روانی و اجتماعی) در افراد شرکت کننده در ورزش همگانی باشد.
نتایج حاصل از تحقیقات نیز، موید نقش ورزش و فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی افراد است.
یکی دیگر از کارهای مهم نیل به این مقصود اصلاح معیار ارزشیابی مدیران ورزش کشور است. سنجش عملکرد تربیت بدنی با مدال، باید در الویت دوم باشد،البته این به این معنا نیست که این مسئله مهم را نادیده گرفت. اما با فرهنگ سازی باید بستر مدال اوری را ایجاد کنیم. معیار ارزیابی سازمانها و مراکز ورزشی ایران باید افزایش تعداد افراد تحت پوشش برنامه های آن مراکز یا سازمانها باشد.
نقش مهم دانشگاهها در همگانی کردن ورزش در کشور نیز نباید نادیده گرفته شود.
آزمون ورودی دانشگاهها نه تنها برای شرکت کنندگان بلکه برای خانواده های آنان نیز وسیله سکون آفرین شده است. تغییر شرایط پذیرش در دانشگاهها به نحوی که ‪ ۹۰‬درصد برای ذهنیات و ادارک متقاضیان و ‪ ۱۰‬درصد برای آمادگی جسمانی آنان باشد پیشنهادی برای همگانی کردن ورزشاست. دانشجویی که چهار سال می خواهد درس بخواند باید از بدن سالم و ورزشی برخودار باشد.