اصول و مبانی طراحی سبز Green design

▪ بهره وری بهینه از انرژی (در تمامی اجزاء پروسه طرح و تولید و استفاده و مرگ محصول). ▪ قابلیت بازیافت طبق اصول استاندارد بین المللی. ▪ اختصاص موادی با کارآیی لازم. ▪ استفاده از مواد …

▪ بهره وری بهینه از انرژی (در تمامی اجزاء پروسه طرح و تولید و استفاده و مرگ محصول).
▪ قابلیت بازیافت طبق اصول استاندارد بین المللی.
▪ اختصاص موادی با کارآیی لازم.
▪ استفاده از مواد عایق کاری در صورت نیاز برای جلوگیری از اتلاف انرژی.
▪ انتخاب شیوه های بهینه تولید.
▪ سادگی و سهولت خروج قطعات داخلی به منظور مونتاژ.
▪ کاهش تنوع مواد به کار رفته.
▪ استفاده از مواد بومی و طبیعی.
▪ خود داری از ترکیب موادی که با هم ناسازگارند.
▪ خودداری از به کارگیری مواد مرکب تا حد امکان.
▪ در نظر گیری تمییز و تشخیص مواد نشکیل دهنده بعد از طی دوره عمر محصول برای دمونتاژ.
▪ اطمینان از قابلیت تعویض قطعات یک مجوعه با هم در طراحی برای تولید مجدد.
▪ قابلیت تعمیر یا تعویض ساده قطعات.
▪ امکان تعویض متعلقات تکنولوژی بدون تأثیر بر پیکره کلی محصول.
▪ انتخاب و طراحی پیکره های کلاسیک به لحاظ ماندگاری.
▪ امکان به روز کردن یک طرح از طریق جابجایی یک یا چند قطعه کلیدی.
▪ جلوگیری از هر گونه آلودگی زیست محیطی.
▪ استفاده از فرم طبیعی و دست نخورده مواد و مصالح به خصوص در تکمیل سیمای شهر.
▪ تأکید بر قابلیت طراحی بر اساس نیازهای واقعی.
▪ حداقل گرایی (مینیمالیسم).
▪ خودداری از جزئیات غیر کاربردی و صرفا تزیینی.
▪ استفاده از طرح های چند منظوره

منبع: http://www.kafshdoozak۶۴.blogfa.com/post-۶۶.aspx