۵ ژانویه ۲۰۰۶ ـ نشست بی سابقه وزیرانی از ۴۵ سال پیش تا به آن روز در کاخ سفید - آمریکا می خواهد در عراق بماند ولی به دور از مرافعات داخلی عراقی ها باشد

پنجم ژانویه ۲۰۰۶ در همان هنگام که شبکه های تلویزیونی آمریکا از تشدید رویدادهای عراق و قتل ۱۳۲ زائر اماکن مذهبی شیعیان و نیز پنج نظامی آمریکایی خبر می دادند و گزارش می کردند …

پنجم ژانویه ۲۰۰۶ در همان هنگام که شبکه های تلویزیونی آمریکا از تشدید رویدادهای عراق و قتل ۱۳۲ زائر اماکن مذهبی شیعیان و نیز پنج نظامی آمریکایی خبر می دادند و گزارش می کردند که نمایندگی ایران از شرکت در یک جلسه آژانس بین المللی انرژی اتمی پوزش خواسته است، نشست بی سابقه ای در کاخ سفید واشنگتن برگزار شده بود. برای شرکت در این جلسه که در تاریخ ایالات متحده سابقه نداشت، وزیران امورخارجه و دفاع این کشور از سال ۱۹۶۱ تا آن روز که هنوز در قید حیات بودند دعوت شده بودند تا پیرامون مسئله عراق نظر و اندرز بدهند. در جلسه مورد بحث که با حضور جورج دبلیو بوش و وزیران دفاع و امور خارجه او و نیز فرمانده نظامیان آمریکایی در عراق تشکیل شده بود افرادی از جمله رابرت مکنامارا، هارولد براون، فرانک کارلوچی، جیمز شلزینگر، جورج شولتز، لارنس ایگلبرگر، بانو مادلین آلبرایت، الکساندر هیگ، ملوین لرد، ویلیام پری، ویلیام کوهن و کولن پاول شرکت کرده بودند. عکس بالا پیش از تشکیل جلسه، از شرکت کنندگان در تالار بیضوی کاخ سفید واشنکتن گرفته شده است.
این جلسه با اظهارات جورج بوش رئیس جمهور آمریکا آغاز شده بود که چنین گفته بود: برخی از شما (دمکرات و جمهوریخواه) مخالف رفتن ما به عراق بودید و استدلالتان در این مخالفت قابل درک است. در هر حال، اینک ما در عراق هستیم. هدف ما و استراتژی ما در آنجا پیروزی است. تجربه شما ارزشمند است. من اندرز شما را با نظر مساعد بررسی خواهم کرد. نظر خود را بدون پرده پوشی و ملاحظه بگویید. راه حل باید تواما نظامی و سیاسی باشد.
جلسه سپس (بدون حضور روزنامه نگار) وارد بحث شد.
در پایان جلسه، ایگلبرگر وزیر امور خارجه اسبق به خبرنگاران گفت: اوضاع عراق پیچیده تر از آن است که بشود راه حل فوری ارائه کرد. صدها سال میان کرد و عرب، شیعه و سنی و ... در این سرزمین پرآشوب مرافعه بوده که اگر تدابیر لازم بکار گرفته نشود ممکن است به یک جنگ داخلی تبدیل شود و چنین جنگی از مرزهای عراق تجاوز خواهد کرد. آمریکا در عراق برای خود راهی پر از دست انداز ساخته است و اگر روند کار برهمین منوال باشد؛ پیش بینی آینده عراق اگر محال نباشد دشوار است و باید در این زمینه تفکر و تبادل نظر بیشتری بعمل آید.
برخی از مقامات حزب دمکرات در اظهار نظر خود، هدف از تشکیل این جلسه را، شریک کردن دمکراتها و کشانیدن پای آنان به مسئله عراق بیان کرده بودند و گفته بودند که آنها مسئول ایجاد این مسئله نیستند و افزوده بودند که در سال انتخابات پارلمانی، کشاندن پای حزب دمکرات به ماجرای عراق برای این حزب زیان آور است.
اصحاب نظر به ویژه بی طرف ها درباره این اجلاس اظهار کرده بودند: از آنجا که کاخ سفید می دانست وزیران سابق (از هر دو حزب) در شرایط موجود و وضعیت پیچیده عراق جرات پیشنهاد خروج فوری آمریکا را نخواهند کرد آنان را به مشورت دعوت کرده بود. حقیقت این است که آمریکا در وضعیت موجود عراق نمی تواند از آنجا خارج شود. خارج ساختن نیرو از میدان جنگ کاری آسان نیست و مستلزم تحمل آسیب است. آمریکا می خواهد که در عراق باقی بماند ولی نه صورت درگیر در اختلافات و زد و خوردهای داخلی و تحمل تلفات و هزینه و آبروریزی. آمریکا می خواهد که چند واحد نظامی در نقاط حساس و نزدیک به بعضی مرزها داشته باشد تا تهدید و سلطه آن باقی بماند و سپس هدف اصلی اش را که نفوذ سیاسی و سودبری اقتصادی است دنبال کند و نیز مانع هرگونه آسیب رسی به اسرائیل و دوستان پولرسانش از قبیل سران دولت سعودی و کویت شود. از دیدگاه آمریکا، بازگشت روسیه به منطقه قطعی است؛ لذا می خواهد که این بازگشت را تا بتواند عقب بیندازد و دشوار کند. آمریکا مایل نیست که روسیه و ایران به ائتلاف برسند زیرا اگر چنین ائتلافی دست دهد راه بازگشت روسیه به منطقه باز خواهد شد.
بامداد روز بعد (ششم ژانویه) بانو «رایس» وزیر امورخارجه آمریکا ضمن صرف ناشتایی با چند روزنامه نگار به آنها گفت که مسئله ایران برای ما حساس شده است. دولت ایران اعلام کرده که برنامه اتمی خود را از سر می گیرد و نمایندگان این دولت از شرکت در جلسه از قبل پیش بینی شده پنجم ژانویه ۲۰۰۶ آژانس بین المللی انرژی اتمی مرکب از نمایندگان ۳۵ کشور خودداری کردند که علامت سخت شدن موضع تهران است. ما به حد کافی رای در میان کشورهای عضو آژانس خواهیم داشت که مسئله ایران را به شورای امنیت ارجاع کنیم. با وجود این منتظر نتیجه قطعی تلاش های دیپلماتیک جاری خواهیم بود.
رایس سپس از روش تازه دولت روسیه و سخت شدن این دولت انتقاد کرد و گفت اول ژانویه دیدیم که چگونه روسیه لوله گاز خود را بست. رفتار روسیه تغییر فاحش کرده است و ما نگران هستیم. در پی بستن لوله گاز روسیه به اروپا، کار ماشده است نشستن و مراقب حرکت بعدی روسیه بودن.