۱۲ دی ۱۳۲۵ ـ اعدام همدستان پیشه وری و قاضی محمد، نگاهی به نقشه های ضد ایرانی استالین و اشاره به قرارداد ازدست رفتن آسیای میانه

۲۳ افسر سابق که در طول تجزیه طلبی جعفر پیشه وری که به تصمیم و طبق نقشه و سیاست استالین و با حمایت نیروهای شوروی مستقر در ایران دست به این کار زده بود دوم ژانویه سال ۱۹۴۷ (۱۲ دی ماه …

۲۳ افسر سابق که در طول تجزیه طلبی جعفر پیشه وری که به تصمیم و طبق نقشه و سیاست استالین و با حمایت نیروهای شوروی مستقر در ایران دست به این کار زده بود دوم ژانویه سال ۱۹۴۷ (۱۲ دی ماه ۱۳۲۵ هجری خورشیدی) اعدام شدند. جرم آنان خیانت به میهن با اقدام برضد یکپارچگی آن و همکاری با عوامل بیگانه و آلت اجرای سیاست یک دولت خارجی شدن بود. دادگاهی که این عده و شمار دیگری را محاکمه کرد ۲۵ آذر ماه، چهار روز پس از پایان غائله تشکیل شده بود.
سختگیری در مورد غیرنظامیانی که با تجزیه طلبان همکاری کرده بودند کمتر بود به گونه ای که از ۱۴۸ نفری که در آذرماه محاکمه شده بودند تنها سه نفرشان اعدام شدند و مجازات بقیه زندان بود که از میان آنان هم تنها چهار نفرشان به حبس ابد محکوم شدند. کسانی که ابراز ندامت کرده بودند به مجازات زندان محکوم شده بودند.
۲۵ دی ماه، این دادگاه نظامی که در مهاباد همدستان «قاضی محمد» را محاکمه کرده بود همچنین ۱۰ نظامی را که با وی در اعلام خودمختاری کردستان همکاری کرده بودند اعدام کرد. همین دادگاه چهار روز بعد قاضی محمد و دو تن از همدستان نزدیک او را که اقدام به تجزیه کردستان از پیکر میهن کرده بودند به آن دنیا فرستاد. در همین ماه یک همکار پیشه وری که دستگیر شده بود موسوم به ژنرال کبیری اعدام شده بود.
با مروری گذرا بر تاریخ طولانی ایران خواهید دید که آذربایجان و کردستان حتی پیش از کوروش بزرگ زیربنای کشور ایران را ساخته بودند (ماد) و همیشه سنگر دفاعی نخست ایران بوده اند. استالین که در اندیشه گسترش شوروی تا مدیترانه شرقی و کوتاه کردن دست انگلستان و غرب از خاورمیانه نفتخیز بود؛ از لحظه درگذشت لنین به توطئه های متعدد برای بازکردن راه خود از طریق مناطق شمال غربی ایران به انتهای آسیای غربی دست زده بود. وی (که یک گرجستانی بود و می دانست تزارهای روسیه در اوایل قرن نوزدهم گرجستان را ایران جدا کرده بودند و ...) نقشه های دور و دراز برای ایران درسر داشت، در شمال شرقی تا می توانست تاجیکها را از مرز ایران دور ساخت و آنان را عمدتا به منطقه خودمختار بدخشان در دامنه های پامیر فرستاد و منزوی ساخت. وی بعدا نام خود را بر شهرکی گذارد که تاجیکهای فراری (پارس ها) از بخارا، مرو و سمرقند محل سکونت خود قرارداده بودند (استالین آباد) که این شهر به تدریج بزرگتر شد و پس از آغاز اقدام خروشچف به استالین زدایی، به شهر دوشنبه (زیرا که در قدیم، دوشنبه بازار آن شهرت داشت) تغییر نام داد که اینک پایتخت جمهوری تاجیکستان (وارث دولت سامانیان) است و .... با وجود این پارس زدایی، هنوز دهها هزار پارسی زبان در بخارا و سمرقند (جمهوری ازبکستان) زندگی می کنند. آسیای میانه از جمله امارت بخارا، خیوه (مرکز امارت خوارزم)، مرو، سرخس و اشک آباد (عشق آباد) طبق قرارداد ۲۱ سپتامبر ۱۸۸۱ (تهران و مسکو) به روسیه واگذار شد. این مناطق در سالهای میان ۱۸۶۸ و ۱۸۷۳ توسط لشکریان ژنرال آلمانی تبار روس «کنستانتین کائوفمان» برای تزار وقت تصرف شده بودند. نیروی اعزامی از تهران برای دفاع از آنها به فرماندهی دو شاهزاده قاجار، نرسیده به میدان جنگ، به سبب ایجاد اختلاف میان این دو شاهزاده متوقف شد و چند سال بعد دولت قاجار تن به امضای قرارداد واگذاری داد و قدیمی ترین بخش میهن ازدست رفت.