مراقب سلامت خانواده باشید

ابتلا به شپش سر ارتباطی با وضعیت اقتصادی و طبقه اجتماعی افراد ندارد. ازدحام جمعیت باعث انتقال شپش از فردی به دیگری می شود و در جوامع مختلف خصوصا در محیط های شلوغ مانند مدارس …

ابتلا به شپش سر ارتباطی با وضعیت اقتصادی و طبقه اجتماعی افراد ندارد. ازدحام جمعیت باعث انتقال شپش از فردی به دیگری می شود و در جوامع مختلف خصوصا در محیط های شلوغ مانند مدارس و آسایشگاه ها شپش شیوع بیشتری دارد.
شپش سر بیماری نسبتا شایعی است که در کودکان دبستانی در تمام نقاط دنیا دیده می شود و غالبا در معتادان و کسانی که در شرایط بد اجتماعی هستند بیشتر بروز می کند.
اولین علائم در سر زمانی رخ می دهد که شپش شروع به حرکت می کند. حرکت از حاشیه دو طرف سر شروع می شود و به طرف مرکز سر گسترش می یابد، در این هنگام بیمار احساس خارش در سر می کند و به تدریج خارش سر افزایش می یابد.
بر اثر خارش شدید امکان خراشیدگی پوست سر با ناخن پیش می آید و اغلب در موارد پیشرفته غدد لنفاوی اطراف سر در ناحیه گردن برجسته می شود.
انگل بالغ یک تا دو ماه زندگی می کند و انگل ماده در هر روز ۴ الی ۶ تخم می گذارد که به ساقه موها می چسبد و شبیه ذرات سفید به مانند شوره سر دیده می شود، این تخم ها بالغ شده و این سیر همچنان ادامه می یابد.
(تخم شپش) رشک به وسیله کپسولی خود را به مو می چسباند و تا زمانی که شپش ها از رشک یا تخم بیرون نیایند بیماری علامتی ندارد اما بعد از بیرون آمدن از تخم خود باعث ایجاد درماتیت تحریکی (حساسیت های پوستی) که بیشتر در پشت گوش است می شوند.
تشخیص پزشک با چشم غیرمسلح امکان پذیر است، برای درمان، تراشیدن سر ضروری است اما کوتاه کردن موی سر نیز منجر به تسهیل درمان می شود و خطر آلودگی مجدد را کاهش می دهد.
برخلاف تصور عموم، شوره سر پیش زمینه ظهور و بروز شپش نیست. شوره سر درواقع پوست مرده است که به راحتی از مو جدا می شود اما رشک چسبندگی دارد و از موها جدا نمی شود و اگر رشک را بین ناخن ها فشار دهید صدایی مثل «تق» می دهد.
کوتاه کردن مو، استحمام روزانه و جوشاندن وسایل شخصی از درمان های اولیه قبل از گسترش شپش است. با جدا کردن بیماران درمان نشده از افراد سالم و درمان سریع آنها می توان از انتقال بیماری جلوگیری کرد. همچنین با رعایت بهداشت تا حد زیادی می توان مانع ایجاد بیماری شد. زیرا انگل بر اثر مواد شوینده از بین می رود.
اگر بیماری پس از اتمام درمان دوباره مجددا به شپش سر مبتلا شود این بدین معناست که فرد مبتلای درمان نشده ای در نزدیکی فرد وجود دارد.
‌● شپش تن
شپش تن نسبت به شپش سر از شیوع کمتری برخوردار است. معمولا با خارش ضایعات و عفونت ضایعات به دنبال خارش دیده می شود.
منابع آلودگی شپش تن، لباس های زیر همچنین درز و شکاف لباس ها است. منبع آلودگی را باید در درز البسه مجاور با بدن جستجو کرد؛ شپش تن بیشتر در قسمت هایی که لباس با بدن تماس دارد، زیر و کنار ناحیه کمربند و مچ دست و پا زندگی می کند ولی بیشتر در درز لباس تجمع می یابد.
شپش تن علاوه بر خارش شدید در موارد بسیار مزمن تغییراتی در رنگ پوست ایجاد می کند که می تواند به صورت بدرنگی یا کم رنگی پوست باشد.
● روش درمان
باید البسه آلوده را از بدن جدا کنیم و با انگل کش های موجود در بازار، لباس ها را ضدعفونی نماییم، به علاوه بیمار نیاز به یک دوره درمان تحت نظر پزشک معالج خود را نیز دارد.
بهترین راه پیشگیری از ابتلا به شپش در تمامی افراد رعایت موازین بهداشت فردی به ویژه استحمام و استفاده از آب گرم و صابون، تعویض لباس های زیر به صورت روزانه، کوتاه کردن موها، رعایت اصول به سازی محیط و در مواقع اضطراری جوشاندن لباس ها در حرارت بالای ۶۰ درجه و اتو کردن آنها است.
گفتنی است، شپش سر حشره ای خونخوار و بدون بال است که در ماه های گرم و بیشتر در دختران مشاهده می شود که از طریق تماس مستقیم سر با سر به مدت طولانی و یا توسط شانه، برس، لباس، کلاه، روسری و ملافه های آلوده انتقال می یابد.