در طول زندگی همه ی رفتارها و عملکرد کودکانمان مناسب و مورد رضایت ما نیست . حتی گاهی رفتارهایی از کوکانمان سر می زند که لازم است با آن برخورد جدی صورت گیرد اما نکته مهم این است که …
در طول زندگی همه ی رفتارها و عملکرد کودکانمان مناسب و مورد رضایت ما نیست . حتی گاهی رفتارهایی از کوکانمان سر می زند که لازم است با آن برخورد جدی صورت گیرد اما نکته مهم این است که چگونه باید گودکان را از یک عمل باز داشت . به نقل از خبرگزاری فرانسه ، گروهی از افراد با تنبیه کودکان مخالفاند و گروهی بر این عقیدهاند که تنبیه، در آموزش کودکان به کار میآید. از نظر این گروه ، تنبیه و خشونت یکسان نیست.
به عقیده آنان تنبیه بر خلاف خشونت ارزش آموزشی دارد. برای کودک یادآور تعهد و مسوولیت است و اخلاقیات را به کودک میآموزاند. هماکنون این موضوع به اثبات رسیده که باید تعادلی در امور برقرار شود. اعمال قدرت در خانه گاهی برای والدین لازم است و بعضی مواقع شرایطی پیش میآید که تنبیه نکردن کودکان اشتباه محض است .
طبق آماری که در سال ۲۰۰۲ در فرانسه گرفته شد، ۵۸ درصد والدین در اغلب موارد فرزندانشان را تنبیه میکنند اما ۲۸ درصد در شرایط استثنایی و ۱۶ درصد به هیچوجه فرزندشان را تنبیه نمیکنند. سه گروه خانواده وجود دارند که در آنها تنبیه رابطه نزدیکی با آموزش فرزندان دارد. گروهی از خانوادهها که به آنها «قراردادی» میگویند، کودک را به شدت تنبیه میکنند ولی به طور معمول قبل از تنبیه از کلماتی همچون «اگر دفعه دیگر این کار را تکرار کردی اینگونه خواهد شد» استفاده کردهاند و چون کودک قرارداد را زیر پا گذاشته، وی را تنبیه میکنند. گروهی دیگر از خانوادهها «مدیرند».
در اینگونه خانهها همیشه حرف والدین باید پیش رود و به طور معمول قبل و بعد از تنبیه جمله «باید حرف گوش کنی» تکرار میشود. گروه سوم خانوادههای «توافقی»اند و بیشتر صلح میکنند و دنبال تنبیه کودکانشان نیستند. به هر حال به نظر میرسد تنبیه بدنی امری رایج و قابل قبول است. ۷۹ درصد والدین به طور معمول از تنبیه بدنی برای تنبیه کردن فرزندان خود استفاده میکنند. با این حال روانشناسان تنبیه کودک را بیارزش و غیرموثر میدانند. آنها تنها با نوعی از تنبیه موافقاند که در آن ضربهای آرام و بدون درد روی بدن کودک زده شود تا در عین حال که احساسات کودک را خدشهدار نکند اشتباه کودک را به او نشان دهد. از جنبه تئوری، تنبیهی خوب است که در عین حال کودک را فرمانبردار کند و در عین حال او حس نکند قدرتی او را مجبور به انجام کاری میکند. پس تنها در شرایطی که ضروریی است، فرزندتان را تنبیه کنید و در صورتی که میخواهید او را از چیزی محروم کنید.
هرگز مواردی را که تعادل روانیاش را بر هم میزنند، حذف نکنید. اگر فرزندتان عاشق فوتبال است و میخواهید تنبیهش کنید، دیدن فوتبال را غدغن کنید نه بازی کردن آن را. از نظر تمامی مشاوران کودک، کلام بهترین راهحل برای هوشیار کردن کودک است. شاید کلمات کافی نباشد و تنبیه به نظر ضروری برسد ولی به هر حال هر دو در کنار هم برای کودک آموزنده خواهند بود
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است