۲۵ سپتامبر ۲۰۰۴ ـ اقدام بی سابقه دولت آمریکا به فرود آوردن یک مسافر هوایی و اخراج او از آمریکا!

رویداد بازگرداندن «یوسف اسلام» از نیمه راه واشنگتن به لندن، به دستور وزارت امنیت ملی آمریکا در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۴ ، اقدامی بی سابقه تلقی شده بود که قبلا مشابه آن به آن صورت مشاهده …

رویداد بازگرداندن «یوسف اسلام» از نیمه راه واشنگتن به لندن، به دستور وزارت امنیت ملی آمریکا در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۴ ، اقدامی بی سابقه تلقی شده بود که قبلا مشابه آن به آن صورت مشاهده نشده بود.
یوسف اسلام که سه دهه پیش نام خود را از «استیفن جیورجیو» به یوسف تغییر داد و مسلمان شد و از خوانندگی دست کشید در بازگشت به لندن گفت که تعجب می کند چرا اورا به آمریکا راه ندادند، حال آن که در ماه مه (چهار ماه پیش از آن) در واشنگتن بود و با برخی مقامات کاخ سفید نیز درباره فعالیتهای نوعدوستانه مذاکره کرده بود. گفته شده بود که وی از جمله کسانی بوده که عملیات تروریستی را که منجر به آسیب افراد بیگناه می شود نکوهش کرده و ارتباطی با این عملیات نداشته است. یوسف (در آن زمان ۵۶ ساله) متولد انگلستان و یک انگلیسی است و در زمان خوانندگی به «کت استیو» شهرت داشت.
یوسف که هنگام ورود به لندن در حلقه محاصره خبرنگاران قرار گرفته بود اظهار داشت: با دختر۲۱ ساله اش «میمنه» با یک هواپیمای شرکت هواپیمایی آمریکایی یونایتد عازم واشنگتن بود. کارکنان این شرکت در فرودگاه لندن، قبلا نام اورا در فهرست «پرواز ممنوع» وزارت امنیت ملی آمریکا ندیده بودند و مشکلی در سوار شدن به هواپیما نداشت. اما، پس از ورود به آسمان آمریکا و نزدیک به دو ساعت مانده تا رسیدن به فرودگاه «دالس» شهر واشنگتن به خلبان هواپیما خبر دادند که نام من در فهرست پرواز ممنوع (واچ لیست) است و حق ورود به آن کشور را ندارم. خلبان مجبور شد که مسیر هواپیما را با اتلاف وقت صدها مسافر و تحمل هزینه به سوی فرودگاه «بانگور» واقع در ایالت «مین» تغییر دهد و در اینجا فرود آید و مرا به ماموران پلیس و امنیت تحویل دهد که با اولین پرواز به لندن باز گردانده شدم، لکن به دخترم اجازه دادند که وارد آمریکا شود. من هنوز غرق در تعجب هستم که چرا نباید وارد آمریکا می شدم و چرا به این صورت پرهیاهو، دلهره آور و بی سابقه مرا فرود آوردند و باز گرداندند. بازگرداندن یک توریست خارجی از فرودگاه مقصد امری عادی است، ولی از میان راه و از آسمان کاری است که سابقه نداشته است و من پی گیر آن خواهم بود.
یکی از برادران یوسف که ساکن آمریکاست گفته است که یوسف عاشق صلح و دوستی و برادری انسانهاست و می خواهد که به عنوان سفیر صلح معروف باشد.ظاهرا وزیر امورخارجه انگلستان در ملاقات معمولی در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل با وزیر امورخارجه امریکا، در این زمینه از او توضیح خواسته بود.
مقامات وزارت امنیت ملی آمریکا اشاره کرده بودند که نام یوسف در فهرست ممنوع الورودهای به آمریکا بود و شاید اشتباه تایپی و جا به جایی حروف سبب شده بود که هنگام سوار کردن وی به هواپیما در فرودگاه لندن متوجه قضیه نشوند و ماموران این وزارت که فهرست مسافران عازم آمریکا را دریافت می کنند متوجه شدند که یک ممنوع الورود در میان مسافران هواپیمای "یونایتد" است، و این لیست عمدتا مربوط به کسانی است که ارتباط و مناسبتهایی با تروریستها دارند. دولت اسرائیل هم قبلا یوسف را متهم به دادن کمک مالی به «حماس» کرده و یک بار مانع از ورود وی به آن کشور شده بود و از فرودگاه بازگردانده بود.
با این که یوسف به دلیل گرویدن به اسلام با خواندن آواز وداع کرده، در سال ۲۰۰۳ دو نوار آواز در مخالفت با جنگ عراق پر کرده بود که احتمالا محتوای این نوارها عدم رضایت مقامات آمریکایی را فراهم ساخته است.
اخراج یوسف اسلام با این روش بی سابقه و پر هیاهو در دویست و پانزدهمین سالگرد تصویب اولین اصلاحیه های ده گانه قانون اساسی آمریکا صورت گرفت که به موجب آن که به «بیل آو رایتز» معروف است و در سپتامبر سال ۱۷۸۹ تصویب شده اند آزادی بیان، قلم، مطبوعات، اجتماعات، مذهب و اعتراض تضمین گردیده است. قانون اساسی آمریکا آزادی حمل اسلحه را هم تضمین کرده است.
در بسیاری از مقالاتی که در سه روز اول پس از این رویداد در این زمینه انتشار یافته آمده بود: چرا از هواپیمای با صدها مسافر در میان راه خواسته شد که تغییر جهت دهد و یوسف را که شهرت بین المللی دارد در نزدیکترین فرودگاه به مرز آمریکا پیاده کند تا باز گردانده شود؟. چه فرقی می کرد اگر یوسف از فرودگاه شهر واشنگتن باز گردانده می شد و این همه سر و صدا و اعتراض بپا نمی کرد، چه سیاستی در کار بود؟. معمولا در همه کشورها روال کار بر این است که امر اخراج (دیپورت) افراد با حکم قاضی دادگاه باشد نه مامور پلیس. یک فرد باید امکان دفاع از خود و پاک کردن سابقه اش را داشته باشد. یوسف که با زور و اجبار به هواپیما سوار نشده بود، چرا چنین عملی در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۴ که انتظار آن از آمریکا به عنوان کشوری قانونمند نمی رفت سر زد؟. دارندگان گذرنامه انگلستان نیاز به ویزا برای ورود و دیدار کوتاه از آمریکا را ندارند. بنابراین، وی این حق را داشت که اتهامش در یک دادگاه آمریکا ثابت شود و حرفهایش را در آنجا بزند. گزارش وزارت امنیت اتهامی یکطرفه و یک سوء ظن است که دولت آمریکا دست کم از آغاز قرن ۲۰ با چنین وضعیتی در کشورهای دیگر مبارزه کرده است و شوروی سابق را که چنین می کرد کشور پشت پرده آهنین می نامید. کشور آمریکا یک مهاجر نشین است که جز یک میلیون سرخپوست بقیه ۲۹۰ میلیون جمعیت آن از خارج و عمدتا در یک قرن اخیر به آنجا مهاجرت کرده اند و در نتیجه باید در آنجا رعایت احوال خارجیان و مسافران بیش از کشورهای دیگر بعمل آید و ....