یکی دو نکته درباره دوربین های دیجیتال

اگر سلول های خاکستری مغزتان را قدری تحت فشار قرار دهید حتم دارم کلیات مربوط به تنوع دوربین های دیجیتال عکاسی و فیلمبرداری را با دسته بندی های اعلام شده به خاطر خواهید آورد. …

اگر سلول های خاکستری مغزتان را قدری تحت فشار قرار دهید حتم دارم کلیات مربوط به تنوع دوربین های دیجیتال عکاسی و فیلمبرداری را با دسته بندی های اعلام شده به خاطر خواهید آورد. خواستم یکی دو نکته به موارد قبلی بیفزایم و خلاص.
● اول؛ حذف چشمی
برخی امکانات از دوربین های جدید نه چندان گران قیمت عکاسی حذف شده است. البته این حذف ها همین طوری و الکی و به دلخواه روسای شرکت ها صورت نگرفته است و استدلالی در پس خود دارد. به عنوان مثال؛ چشمی یعنی همان محلی که چشم انسان در برابر آن قرار گرفته و موضوع عکاسی را انتخاب می کند، از برخی مدل ها حذف شده است و کاربر محترم مجبور به استفاده از نمایشگر LCD برای رتق و فتق امور خود است.
شاید بتوان افزایش ابعاد نمایشگر LCD و کاربری آسان برای قاطبه کاربران را دلیل اصلی طراحان دوربین در حذف چشمی عنوان کرد که راستش چندان هم غیرمنطقی نیست، چرا که ابعاد نمایشگر در برخی مدل های جدید حداقل به میزان یک اینچ افزایش پیدا کرده است. این موضوع به خصوص در دوربین های عکاسی که برای فیلمبرداری هم استفاده می شوند یک مزیت قلمداد می شود. همچنین افزایش اندازه نمایشگر می تواند به افزایش سهولت در استفاده از امکانات دوربین یا همان کاربرپسندی منجر شود که امری مطلوب و خداپسندانه خواهد بود.
البته حذف چشمی از دوربین های دیجیتال عکاسی یکی دو عیب غیرقابل اغماض هم در پی دارد که مهم ترین آن، افزایش مصرف انرژی و کاهش عمر باتری است، چراکه نمایشگرهای LCD از پرمصرف ترین عناصر مورد استفاده در دوربین ها هستند. توجه بدین نکته خالی از لطف نیست که به دارندگان دوربین هایی که چشمی دارند بسیار توصیه شده است که از نمایشگر تنها در مواقع لزوم استفاده کنید و کارهای خود را از طریق همان چشمی انجام دهید تا با اتلاف انرژی مواجه نشوید. دوربین های داستان ما چنین امکانی ندارند و چاره ای جز استفاده از نمایشگر نیست، اما می توان میزان روشنایی نمایشگر را با توجه به نور محیط به گونه ای تنظیم کرد که انرژی کمتری مصرف شده و امکان ثبت تعداد عکس های بیشتری فراهم شود.
● دوم؛ باتری جابه جایی پذیر
برخی طراحان هوشمند دوربین برای تسهیل در استفاده از مدل های فاقد چشمی که مصرف انرژی بالایی دارند دست به دامان باتری های قابل شارژ می شوند که قابلیت جابه جایی دارند. باتری های قابل شارژ بسیاری از مدل های قدیمی تر را نمی توان از دوربین خارج کرد و لاجرم دوربین را باید از طریق کابل مخصوص به آدابتور و جریان برق شهر متصل کرد. عیب این مدل ها در این است که با اتمام عمر باتری، دسترسی به امکانات دوربین امکان پذیر نیست. شاید این موضوع برای کاربران خانگی چندان آزاردهنده نباشد، اما برای کاربری که در محیطی غیر از منزل اقدام به عکاسی می کند فاجعه ای غیرقابل جبران محسوب خواهد شد. به همین علت به تمامی کاربران توصیه می شود که باتری آنها همانند باتری گوشی های تلفن همراه جابه جایی پذیر باشد تا بتوان در مواقع ضروری از باتری جایگزین استفاده کرد و به نوعی خانواده ای را از نگرانی رهانید.

جواد زارعی