در نا به هنگام پاییز

حضور بی حضور می شود و می روید بر سینه ی کوهپایه قله به نا گاه که زرد خوشه های خرداد آوازشان سبز است و چه زیباست تابیدن در هجران ماه وقتی ماه تو باشی در حیرتم آنسان که غروبت طلو …

حضور بی حضور می شود
و می روید
بر سینه ی کوهپایه قله
به نا گاه که
زرد خوشه های خرداد
آوازشان سبز است
و چه زیباست
تابیدن در هجران ماه
وقتی ماه تو باشی
در حیرتم
آنسان که غروبت طلو ع میکند در فلق
با ید نوشت
آن سالنامه ی درد را
اما آنسوتر از آسمان
آنجا
همانجا که زمستان کم کم بهار می شود
و فروردین در نا به هنگام پاییز متولد
و باید گفت
از آن دلشوره ها
که در چشم تابستان بهمن می شوند .

شعر از استاد عابدین پاپی