کارت گرافیک

یک کارت گرافیک پیشرفته، یک بورد مدار چاپی به همراه حافظه و یک پردازنده اختصاصی است. پردازنده با هدف انجام محاسبات مورد نیاز گرافیکی، طراحی شده است. اکثر پردازنده های فوق دارای …

یک کارت گرافیک پیشرفته، یک بورد مدار چاپی به همراه حافظه و یک پردازنده اختصاصی است. پردازنده با هدف انجام محاسبات مورد نیاز گرافیکی، طراحی شده است. اکثر پردازنده های فوق دارای دستورات اختصاصی بوده که به کمک آنها می توان عملیات گرافیک را انجام داد. کارت گرافیک دارای اسامی متفاوتی نظیر: کارت ویدئو، بورد ویدئو، بورد نمایش ویدئویی، بورد گرافیک، آدابتور گرافیک و آدابتور ویدئو است. کارت گرافیک از سه بخش اساسی زیر تشکیل می شود: حافظه: اولین چیزی که یک کارت گرافیک به آن نیاز دارد، حافظه است. حافظه رنگ مربوط به هر پیکسل را در خود نگهداری می کند. در ساده ترین حالت (هر پیکسل سیاه و سفید باشد) به یک بیت برای ذخیره سازی رنگ هر پیکسل نیاز خواهد بود. با توجه به اینکه هر بایت شامل ۸۰ بیت است، نیاز به هشتاد بایت (حاصل تقسیم ۶۴۰ بر هشت) برای ذخیره سازی رنگ مربوط به پیکسل های موجود در یک سطر روی صفحه نمایشگر و ۳۸۴۰۰ بایت (حاصل ضرب ۴۸۰ در ۸۰) حافظه به منظور نگهداری تمام پیکسل های قابل مشاهده روی صفحه، خواهد بود. اینترفیس کامپیوتر: دومین چیزی که یک کارت گرافیک به آن نیاز دارد، روشی به منظور تغییر محتویات حافظه کارت گرافیک است. امکان فوق با اتصال کارت گرافیک به گذرگاه مربوطه روی بورد اصلی تحقق پیدا خواهد کرد. کامپیوتر قادر به ارسال سیگنال از طریق گذرگاه مربوطه برای تغییر محتویات حافظه خواهد بود.
اینترفیس ویدئو: سومین چیزی که یک کارت گرافیک به آن نیاز دارد روشی به منظور تولید سیگنال برای مانیتور است. کارت گرافیک باید سیگنال های رنگی را تولید تا باعث حرکت اشعه در CRT شود. فرض کنید صفحه نمایشگر در هر ثانیه ۶۰ فریم را بازخوانی / بازنویسی کند، این بدان معنی است که کارت گرافیک تمام حافظه مربوطه را بیت به بیت اسکن و این عمل را ۶۰ مرتبه در ثانیه انجام دهد. سیگنال های مورد نظر برای هر پیکسل موجود بر هر خط ارسال و در ادامه یک پالس افقی sync ، نیز ارسال می شود. عملیات فوق برای ۴۸۰ خط تکرار شده و در نهایت یک پالس عمودی sync ارسال خواهد شد.
کارت های گرافیک جدید به طرز قابل توجهی، حجم عملیات مربوط به پردازنده اصلی کامپیوتر را کاهش می دهند. این نوع کارت ها دارای یک پردازنده اصلی پر قدرت بوده که مختص عملیات گرافیکی طراحی شده است. با توجه به نوع کارت گرافیک، پردازنده فوق می تواند یک کمک پردازنده گرافیکی یا یک شتاب دهنده گرافیکی باشد. پردازنده کمکی و پردازنده اصلی به صورت همزمان فعالیت کرده و در مواردی که از شتاب دهنده گرافیکی استفاده می شود، دستورات لازم از طریق پردازنده اصلی برای شتاب دهنده ارسال و شتاب دهنده مسوولیت انجام آنها را برعهده خواهد داشت. در سیستم های کمک پردازنده، درایور کارت گرافیک عملیات مربوط به کارهای گرافیکی را مستقیماً برای پردازنده کمکی گرافیکی ارسال می کند. سیستم عامل هر چیز دیگر را برای پردازنده اصلی ارسال خواهد کرد. در سیستم های شتاب دهنده گرافیکی، درایور کارت گرافیک هر چیز را در ابتدا برای پردازنده اصلی کامپیوتر ارسال می کند. در ادامه پردازنده اصلی کامپیوتر، شتاب دهنده گرافیک را به منظور انجام عملیات خاصی هدایت می کند.

رضا جوالچی