این عطر، کجایی است؟

● یک گزارش بودار! دود! با شنیدن این کلمه یاد چه موضوعی می افتید؟ چه حسی به شما دست می دهد؟ قرن ها پیش، گذشتگان و اجدادمان گمان می کردند دود، پاسپورت غیر قانونی ارواح برای ورود …

● یک گزارش بودار!
دود! با شنیدن این کلمه یاد چه موضوعی می افتید؟ چه حسی به شما دست می دهد؟ قرن ها پیش، گذشتگان و اجدادمان گمان می کردند دود، پاسپورت غیر قانونی ارواح برای ورود به دنیای زنده هاست.می پرسید این چه ربطی دارد به بحث عطر و ادوکلن؟ عجله نکنید! تاریخچه عطر را بخوانید و ببینید اوضاع از چه قرار است.بوی روح می آید بعضی ملت ها اجساد پادشاهان خود را با تنه درختانی می سوزاندند که دود آن ها بوی بسیار مطبوعی داشت و این گونه گمان می کردند که برای پیوستن روح پادشاه به دیگر ارواح، مراسم تشریفاتی خوبی برگزار کرده اند.آن ها بر این عقیده بودند که دود بر روح می نشیند و عطر خوش آن، بوی ناخوشایند مرگ را از جسد می گیرد.مصری ها برای مومیایی کردن مردگان خود، از عطرهای گیاهی مثل حنا و دارچین استفاده می کردند و این ترکیبات را «رایحه خداوندگی» می نامیدند.
کمی بعد، زنان خانه دار وقتی غذا می پختند، فهمیدند که بوی برخی چوب ها، عطر و طعم خوبی به غذا می بخشد.۴ هزار سال پیش، مصری ها برای اولین بار، روغن های خوش بویی ساختند که افراد مقدس قبل از دعا آن ها را به تن خود می مالیدند.به این روغن های خوشبو لقب perfumum دادند که همان perfume امروزی به معنی عطر است و از دو واژه per به معنی درون و Fume به معنی دود تشکیل شده است.مصری ها این رایحه های خوشبو را به دو روش تهیه می کردند در روش اول، مقداری چوب، میوه و گل را روی سطحی گرم قرار می دادند تا بوی آن ها در فضا پخش شود و در روش دوم، در روغن های گیاهی یا چربی های حیوانی مقداری گل می ریختند و سپس آن را تصفیه می کردند تا روغن بوی خوبی به خود بگیرد.از جمله پرطرف دارترین عطرهای آن دوره، بوی نیلوفر آبی و زنبق بود اما عطرهای خوش بو و البته در بعضی مواقع بدبو، از کجا می آیند؟
● عطر این جا، آن جا، همه جا
اولین عطر ساخته دست مصری ها kyphi نام داشت که مخلوطی از عسل، شراب انگور، گل طاووس، زعفران و شیره درخت عرعر بود.یونانی ها پاهای خود را درون مایعات خوشبو می شستند و پس از خوردن ناهار و شام، آن را به تن می مالیدند.در روم، عطر تبدیل به ماده ای همگانی شد که فقیر و غنی از آن استفاده می کردند رومی ها بودند که اولین بار sapo یا همان صابون امروزی را با چربی بز و خاکستر ساختند، آن را معطر کردند و بدن خود را در حمام با آن شستشو دادند.روم پایتخت عطر خوانده می شود؛ چون در آن حیوانات اهلی، پرده ها، سقف خانه ها و حتی اشیای خانه ها آغشته به عطر بود. در قرون وسطی، جنگ در غرب، همه چیز را در هم پیچاند و عطر از خاطر مردم پاک شد.در عوض، اعراب در این زمینه پیشرفت کردند و برای نگهداری عطر، ظروف گلی مخصوصی ساختند و به این ترتیب، راه به سوی ساخت عطرهای مدرن گشوده شد.ابوعلی سینا، حکیم ایرانی، برای اولین بار روش تقطیر را کشف کرد و گلاب گرفت.
در دوران رنسانس در قرن ۱۸ میلادی، کاترین دومدیسینر، اولین کارخانه عطرسازی را دایر کرد. در قرن ۱۷، لویی چهارم که هر ۴ سال یک بار حمام می کرد، برای دور کردن بوهای ناخوشایند از خود عطر می زد! در قرن ۱۸، بهداشت معنی پیدا کرد و طبیعتا نحوه استفاده از عطر هم تغییر یافت.انقلاب فرانسه بار دیگر صنعت عطرسازی را که به کمک ناپلئون شکوفا شده بود، زیر پا له کرد.در قرن ۱۹ صنعت عطرسازی مدرن راه اندازی شد و علم شیمی وارد میدان شد و در نهایت، در قرن ۲۰ میلادی، عطر به عنوان فرآورده ای عمومی وارد بازار شد و همه را شیفته خود کرد.