از شمشیر ابن ملجم تا شمشیر مدعیان دروغین

در تاریخ بشریت گاه اتفاق می افتد که تمام عوامل دست به دست هم می دهند و جامعه ها را از مسیر عدالت و فضیلت خارج می سازند. کم کم عقاید غلط و باطل، نظام های اجتماعی فاسد و ننگین و سیستم …

در تاریخ بشریت گاه اتفاق می افتد که تمام عوامل دست به دست هم می دهند و جامعه ها را از مسیر عدالت و فضیلت خارج می سازند. کم کم عقاید غلط و باطل، نظام های اجتماعی فاسد و ننگین و سیستم های اقتصادی ظالمانه، خوی و عادت مردم می شود و مردم در این بدبختی و انحراف غرق می شوند، دیگر حتی بدبختی را هم احساس نمی کنند.
دنیایی که علی(ع) مرد استثنایی خلقت، به آن وارد می شود در چنین شرایطی بود: مردم در سیه روزی و بدبختی غرق بودند ولی آن را درک نمی کردند، و چون درک نمی کردند به فکر نجات خود هم نمی افتادند. در چنین شرایطی دست رحمت الهی به سوی مردم دراز شد و شرایط تحول همه جانبه ای را از هر جهت با پایه گذاری مکتب اسلام به دست حضرت محمد(ص) به وجود آورد.افکار بلند و ژرف علی(ع) نخست در وجود پیامبر(ص) و سپس در قالب آئین اسلام شکل گرفت و با این شکل گیری، بزرگترین مرد حق و عدالت در صحنه جهان به وجود آمد. مردی که به کالبد عدالت اسلامی روح دمید و صحنه های زنده و گویای آن را بر تابلوی حیات پر درخشش خویش ترسیم نمود و چشم اندازی بدیع و خیره کننده در برابر چشمان بشریت گذاشت.گفته اند درد علی(ع) دو گونه است: «یک درد، دردی بود که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق مبارکش احساس می کرد و درد دیگر، دردی بود که او را تنها در نیمه های خاموش شب به دل نخلستان های اطراف مدینه می کشاند و به ناله درمی آورد.» اما گونه سومی هم برای دردهای مولا علی(ع) متصور است. دردی بزرگ تر از درد تنهایی علی(ع) که شناخت آن دلی از جنس علی می خواهد.درد مدعیان دروغین که در گفتار، خود را در ردیف دوستان و محبان علی(ع) می دانند ولی در عمل منافقی بی باک اند که خون به دل علی(ع) می کنند.
افرادی که سخن آنان همانند زاهدان است ولی همانند عقاب بر دنیا چنگ انداخته اند. افرادی که گناه کوچک دیگران را همانند کوه بزرگنمایی می کنند ولی گناهان بزرگ خود را کوچک می پندارند و با هزاران دوز و کلک آن را توجیه می نمایند.افرادی که به خاطر چندصباحی به دست گرفتن قدرت زودگذر دنیا، حاضر می شوند والاترین اصول و ارزش های اخلاقی و انسانی را نادیده گرفته و دست به هر کاری بزنند.افرادی که مردم را سرزش می کنند اما خود را نکوهش نکرده و با خود ریاکارانه برخورد می کنند. چشمشان را بر روی واقعیت ها می بندند و نمی بینند که مردم به خاطر رفتار غیرصادقانه از آنها فاصله گرفته اند.
افرادی که ارزشی برای چشمان یتیمان قائل نیستند. افرادی که ولایت مداری آنها تا وقتی است که ضرری برای منافع و زیاده طلبی های آنها نداشته باشد. مدعیان دروغین که از گرسنگان حرف می زنند ولی با دنده چهار بی خیالی ازکنار مستمندان عبور می کنند.افرادی که برای دختر و پسر خود عروسی های میلیاردی می گیرند درحالی که صدها دختر و پسر در نزدیکی آنها در حسرت داشتن کم ترین امکانات برای ازدواج می سوزند و می سازند و تباه می شوند.
افرادی که در نزد آنها پرهیزکاری، ملاک برتری نیست بلکه ملاک آنها حزب و گروه و باندشان است. اگر ابن ملجم مرادی این شقی ترین فرد روی زمین، در تاریخ یک بار با شمشیر، فرق مولا علی(ع) را شکافت، نکند ما هر ساعت و هر روز با شمشیر نفاق، کینه دنیاپرستی، تهمت، دروغ، دزدی، خیانت و... فرق مولایمان را بشکافیم!!
بیائیم در عمل به علی(ع) این عصاره همه عظمت ها و خوبی ها و صفات نیکو اقتدا کنیم.

محمدعلی کلهر