اگر به اطراف بنگرید، مغازه یک نفر تجار یا مکانیک را نگاه کنید، در آنها ابزارهای اسکنه، کوبنده، تراشدهنده و شکلدهنده، گودکننده و ابزارهای اندازهگیری و ابزارهای دیگر …
اگر به اطراف بنگرید، مغازه یک نفر تجار یا مکانیک را نگاه کنید، در آنها ابزارهای اسکنه، کوبنده، تراشدهنده و شکلدهنده، گودکننده و ابزارهای اندازهگیری و ابزارهای دیگر برای کار دیده میشود. از اینرو ما باید از اجداد باهوشمان که چنین چیزهائی برای کارهای گوناگون ساختهاند واقعاً متشکر و از تلاشهای آنان مفتخر و سرفراز باشیم.
اما چون به دقت به احوال زندگی خانواده انسان باهوش بنگریم مشاهده میکنیم که اگر این ابزارها اختراع نشده بود ما امروزه با این سرحد از ترقی نرسیده بودیم. چرا؟، برای اینکه جانوران تندتر میدوند، میتواند بهتر برباید و چنگ بزند و نگه دارد، پرواز کند، حفر کند یا بیشتر و آسانتر شنا کند و میتوانست انسان در صورت نداشتن فکر استفاده از ابزارها بکشد و نسل آدمی نابود شود.
ما ابزارهائی برای دفاع برای بهدست آوردن غذا و ابزارهائی برای خانهسازی تهیه نمودیم، که جانوران پیش از این داشت.
به جانوران نگاه کنید:
دم، بال، چنگال، دندان و منقار ابزارائی است که میتواند با کمک آنها به زندگی ادامه دهد. باید خوشحال بود که یکی از آنها را داری. گاه میتوانی بهکار ببری راهی را که انتخاب میکنی بدون آنها، نیازهای خود را نمیتوانیم تهیه کنیم.
آیا بهنظر میرسد، سپس آن انسانی که دست به دگرگونی زد و توانست ابزار را اختراع کند و در دسترس آدمی گذارد. او را بر جانوران برتری داد. این جانوران در مقابل نیرومندی انسان با کمک ابزارهایش مقاومتی نتوانست بکند. تفاوت میان انسان و حیوان آن است که، جانور نمیتواند چنگال، دندان و بال اختراع کند. اما همین ابزارها توانست به آنها امکان ادامه زندگی بدهد. چون ما به این جانوران مینگریم متوجه میشویم که چه خوب توانستهاند در میدان زندگی و مبارزه پیروز شوند. ما نیز باید از خود ممنون باشیم که توانستیم بیش از نیم میلیون سال بکوشیم تا ابزارهائی بسازیم و با بهکار بردن آنها زنده بمانیم.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است