مرد مرده (Dead Man)

▪ کارگردان: جیم جارموش ▪ فیلم نامه: جیم جارموش ▪ مدیر فیلمبرداری: رابی مولر ▪ تدوین: جی رابینوویتس ▪ موسیقی متن: نیل یانگ ▪ بازیگران: جانی دپ، گری فارمر، رابرت میچام، جان هارت، …

▪ کارگردان: جیم جارموش
▪ فیلم نامه: جیم جارموش
▪ مدیر فیلمبرداری: رابی مولر
▪ تدوین: جی رابینوویتس
▪ موسیقی متن: نیل یانگ
▪ بازیگران: جانی دپ، گری فارمر، رابرت میچام، جان هارت، میلی آویتال، گابریل بایرن
▪ محصول: سال ۱۹۹۵ / آمریکا
▪ مدت زمان: ۱۲۱ دقیقه
● خلاصه داستان:
ویلیام بلیک (جانی دپ) یک حسابدار است که پس از فوت والدین و جدا شدن از نامزدش در پی یافتن یک پستِ حسابداری راهی کارخانه ای در غرب و در شهری به نام ماشین، که سرمایه دار خشنی به نام جان دیکنسون (رابرت میچام) آنرا اداره میکند، می شود. اما در آنجا بزودی متوجه می شود که شغل وی در کارخانه به کسی دیگر داده شده و پس از اینکه توسط دیکنسون و سایر کارکنان مورد تمسخر قرار می گیرد به شهر باز می گردد. همان شب با دختری به نام تل (میلی آویتال) که در گذشته معشوقه چارلی (گابریل بایرن) پسر دیکنسون بوده، آشنا می شود. اما در لحظه معاشقه ویلیام با تل، چارلی نابهنگام سر می رسد و این اتفاق منجر به یک درگیری می شود که در پی آن تل و چارلی کشته و ویلیام به شدت زخمی می شود و از شهر می گریزد. دیکنسون پس از اطلاع از موضوع چند نفر آدم کش را برای کشتن ویلیام اجیر می کند. بلیک در حالی که زخمی از دست تعقیب کنندگانش فرار می کند با سرخپوستی به نام هیچ کس (گری فارمر) آشنا می شود. هیچ کس، بلیک را همراه خود به سفری دور و دراز می برد و او در شرایطی که آرام آرام در حال مرگ تدریجی است، به کشف سلسله ای از تجربیات و شواهد در اسن سفر می رسد.
● پلان آخر:
جیم جارموش، کارگردان مستقل سینمای آمریکا، در ششمین اثر بلند خود فیلمی تحت عنوان "مرد مرده" را ساخت. اثری که همانند سایر آثار این کارگردان، بیش از هر چیز مبتنی بر مولفه های سینمای پست مدرن است، سینمایی که ساختار اپیزودیک، روایت عینی، ایهام و ابهام، تمرکز بر شخصیت اصلی و یکی دو نمونه شخصیت فرعی و پایان بندی باز و سیال از ویژگی های عمده آن به حساب می آید. مکث میان یک سکانس، محو تدریجی یک سکانس و پدیدار شدن سکانس بعدی در این اثر تا حدی جا افتاده است که به مکث میان اشعار از یک بیت به بیت دیگر شبیه است.کسانی که با اشعار شاعر بزرگ انگلیسی ویلیام بلیک آشنا باشند، بهتر متوجه این تکنیک کارگردان می شوند و از آن لذت خواهند برد. اهمیت این اثر زمانی آشکارتر می شود که بفهمیم یکی از منتقدین درباره آن گفته: "اگر تارکوفسکی می خواست یک فیلم وسترن بسازد، فیلم "مرد مرده" را می ساخت."
"مرد مرده" روایتی شاعرانه ،طنز آلود و البته تلخ از دو مقوله مرگ و زندگی و چگونگی کیفیت این دو مقوله مجرد است و با اینکه اثری در ژانر وسترن است، اما نمی توان آنرا یک فیلم مطلقاً وسترن به حساب آورد. "مرد مرده" در واقع به نوعی آشنایی زدایی از ژانر وسترن است، به این معنی که استفاده از تضاد عناصر و سمبل های بکار گرفته شده در آن متفاوت از سایر وسترن های رایج سینما بویژه وسترن های کلاسیک است. به عبارت بهتر جارموش به جای آکنده کردن فیلم از تصاویر پر هیاهو و کشت و کشتار ها و یا با شکوه نشان دادن درگیری ها و قهرمان پروری به سبک وسترن های کلاسیک، بش از هر چیز تمرکز خود را حول شخصیت اصلی داستان (ویلیام بلیک) معطوف می کند و او را کسی معرفی می کند که به اجبار و بر حسب تصادف به آدم کشتن و درگیری دست می زند و در آخر هم کفه مرگ او بر کفه زندگی اش می چربد. این مرد برای کشتار و خونریزی و برنده شدن ارزشی قایل نیست و در تمامی صحنه هایی که ما در طول فیلم همراه بلیک با پدیده مرگ روبرو می شویم، عمل کشتن رقت انگیز، تاسف بار و اجباری جلوه می کند و نه عملی باشکوه که قهرمان از انجام آن بر خود ببالد. به عنوان مثال صحنه مرگ بچه آهوی کشته شده در جنگل و صحنه ی زانو زدن بلیک در مقابل مرگ بچه آهو، یا مرگ دو مامور قانون و شباهت سر یکی از آنها در میان هیزم ها با تمثال های هاله دار مذهبی مسیحیان.

http://salam۳۰nama.blogfa.com/cat-۳۲.aspx