آتشکده

بناهای چهارطاقی ـ آتشکده‌های ساسانی به طور کامل شامل چهار پایهٔ عظیم از سنگ بادبر است که بر روی آنها چهار لنگه طاق ضربی سنگی می‌زده‌اند و بر فراز طاق‌ها پوشش گنبدی احداث می‌کرده‌اند. …

بناهای چهارطاقی ـ آتشکده‌های ساسانی به طور کامل شامل چهار پایهٔ عظیم از سنگ بادبر است که بر روی آنها چهار لنگه طاق ضربی سنگی می‌زده‌اند و بر فراز طاق‌ها پوشش گنبدی احداث می‌کرده‌اند. بناهای مزبور به صورت یک واحد مستقل بوده که در چهار طرف آن درگاه‌هائی باز قرار داشته است.
در آتشکده‌های بزرگی که در روستاها و مراکز مذهبی می‌ساخته‌اند ساختمان آتشکده را دهلیزی از هر جانب احاطه می‌کرده و بنا بزرگتر و مفصل‌تر می‌شده است.
بنای چهار طاقی در آتشکده‌های بزرگ‌تر خود جزئی از یک مجموعه مفصل‌تر را تشکیل می‌داده است.
بنای آتشکده‌ها به منظور افروختن آتش در ارتفاعات و بلندی‌ها و نقاط مناسب ساخته می‌شده و در آنجا برای انجام مراسم کیش زردتشت آتش‌افروزی می‌کردند.
نوک گنبدهای بناهای چهارطاقی دارای روزنه‌ای بوده است زیرا برای افروختن آتش بدان نیاز داشت. گمان می‌رود که این روزنه‌ها در تمام گنبدهای زمان ساسانیان وجود داشته است. دلیل بر این ادعا مسجد سنگی داراب می‌باشد که در زمان ساسانیان آتشکده بوده است. این بنا شامل تالار مرکزی با چهار شاه‌نشین در چهار طرف تالار بود و در سقف تالار روزنهٔ بازی دیده شده است.