نخستین شوک ۱۴۰۰ و تکرار یک تذکر

فارس: هنوز بررسی‌ها از درگذشت شوک آور مجری سابق و مشهور تلویزیون آغاز نشده فضای مجازی پر شده از احکام قطعی درباره دلایل آن. یکی می گوید به دلیل اخراج از صدا و سیما خودکشی کرده، یکی می گوید فشار روانی ناشی از تهمت ها و قضاوت ها او را از پا درآورده. یکی از مسمومیت و حتی قتل سخن می گوید و... .

بیشتر بخوانید: آزاده نامداری، مجری سابق تلویزیون، درگذشت

پرداختن به چنین اتفاق ناگهانی در فضای مجازی فی نفسه نه خوب است نه بد. زندگی و مرگ چهره های مشهور طبیعتا همیشه در معرض مشاهده و داوری افکار عمومی است. فضای مجازی هم که نبود همین حجم از اظهار نظر و داوری در فضای واقعی یا رسانه ها وجود داشت. با ظهور شبکه های اجتماعی این امر فقط آشکارتر و فراگیرتر رخ می دهد.

بنابراین مشکل نه وجود فضای مجازی بلکه در نوعی آموزش تخصصی و تربیت عقلانی و منطقی است که در درجه اول متوجه منابع رسمی منتشرکننده این اخبار است.  آن «منبع آگاهی» که در همان دقایق اول از خودکشی متوفا سخن می گوید، آن رسانه ای که با تکیه بر این منبع آگاه این خبر را منتشر و بعد حذف می کند و نهایتا آن شهروندی که بر همین مبنا و با تکیه براطلاعات دیگر و تفاسیر شخصی اش که صرفا در ظرف« ذهن» سازگار به نظر می رسند بدون اینکه در عالم «واقع» حقیقت داشته باشند، ماجرا را تحلیل می کند، جملگی دچار همین ضعف هستند.

 البته دلیل درگذشت این مجری مشهور منطقا خارج از همین گمانه زنی های یاد شده نیست: خودکشی، قتل، مسمومیت یا دلایل پزشکی دیگر اما تاکید بر یکی از این دلایل، پیش از آغاز  بررسی کارشناسانه نمی تواند منطقی و طبیعی باشد. توجه به این نکته نیز مهم است که مرحوم «نامداری» یک چهره سیاسی هم نبود که مساله چگونگی درگذشتش حساسیت برانگیز و در معرض برخی ملاحظات مربوط به قدرت باشد. او مانند یک شهروند عادی زندگی متعارف و معمول خود را داشت و طبیعتا زندگی او جز در برهه ای که فیلمی از یک سفر خارجی اش منتشر شد مستعد حساسیت های سیاسی نبود.

مساله اصلی در این موارد تعلیق و تعویق قضاوت غیر مستند تا اعلام رسمی کارشناسانه است. چیزی که ظاهرا ساده اما به غایت برای ما دشوار است!