به‌دنبال لاپاراتومي، پريستالتيسم لولهٔ گوارش موقتاً کاهش مى‌يابد. حرکات رودهٔ کوچک ظرف ۲۴ ساعت برمى‌گردند ولى اين روند در مورد معده کندتر مى‌باشد. کولون راست ظرف ۴۸ ساعت و کولون چپ ظرف ۷۲ ساعت عملکرد خود را به‌دست مى‌آورند. بعد از جراحى معده و قسمت فوقانى روده، به‌مدت ۴-۳ روز حرکات جلوبرنده مختل مى‌شود. پس از کوله سيستکتومي، جراحى‌هاى لگن، و رزکسيون کولون، لوله‌گذارى نازوگاستريک به‌طور معمول در بيماران لزومى ندارد، ولى ممکن است اين کار پس از جراحى‌هاى رودهٔ باريک فوائد اندکى داشته باشد. از سوى ديگر، پس از رزکسيون مرى و معده، لوله‌گذارى نازوگاستريک مفيد است. در بيماران مبتلا به ايلئوس شديد يا سطح بسيارکم هوشيارى (براى جلوگيرى از آسپيراسيون)، و در بيمارانى که پس از جراحى دچار اتساع حاد شکم يا استفراع مى‌شوند، اين کار همواره ضرورى است. لوله‌گذارى نازوگاستريک مى‌تواند باعث افزايش خطر آتلکتازى و پنومونى به‌دنبال عمل جراحى شود و بنابراين در موارد غيرضرورى از انجام آن بايد اجتناب کرد. NGT بايد ۳-۲ روز باقى بماند و هنگامى خارج شود که علائم بازگشت حرکات طبيعى لولهٔ گوارش وجود داشته باشند.
بعد از خارج کردن NTG، معمولاً تا ۲۴ ساعت ديگر بيمار را ناشتا نگه داشته، سپس براى او رژيم غذائى مايع شروع مى‌کنند. احتمال دارد که اپيوئيدها با تحرک معده تداخل نمايند و بايد مصرف آنها در بيمارانى که با گذشت يک هفته پس از عمل هنوز حرکات معده آنها آغاز نشده، قطع شود.
لوله‌هاى گاستروستومى يا ژرژنوستومى را نبايد قبل از ۳ هفته پس از جراحى خارج کرد زيرا تا قبل از اين زمان چسبندگى بين صفاق جدارى و احشائى محکم نمى‌باشد.
بعد از اکثر جراحى‌هائى که در مناطقى غير از حفره صفاقى انجام مى‌شود، بيمار مى‌تواند به‌محض برطرف شدن کامل آثار بيهوشي، رژيم غذائى عادى خود را شروع کند.