ايمنى هومورال توسط سلول‌هاى B ايجاد مى‌شوند. سلول‌هاى B از لمفوسيت‌هاى مغز استخوان منشأ مى‌گيرند و بعد از اينکه آنتى‌ژن توسط ماکرو فاژها، به آنها معرفى شد، تکثير پيدا کرده و پادتن‌هاى خاصى را توليد مى‌کند. پادتن‌ها در بخش ايمون گلوبولين سرم تجمع مى‌يابند. ايمون گلوبولين‌ها به ۵ کلاس طبقه‌بندى مى‌شوند: IgD ،IgA ،IgM ،IgG و IgE ( که هر کدام به زير کلاس‌هائى تقسيم مى‌شوند). هر کلاس خود بيانگر يک گروه عملى جداگانه‌اى است. اين پادتن‌ها در بدن گردش مى‌کند و مستقيماً در خنثى‌‌سازى ميکروب، يا سم آنها عمل مى‌کنند و باعث مى‌شوند که ميکروب به حمل لکوسيت‌هاى چند هسته‌اى و منوسيت‌ها، حساس شود. سيستم کمپلمان، به همراه پادتن‌ها براى فاگوسيت کردن مؤثر باکترى‌ها ضرورى است.
پادتن‌ها اختصاصى هستند، يعنى با همان آنتى‌ژنى که توليدآنها را تحريک کرده است يا بسيار شبيه به آن باشد، واکنش نشان مى‌دهند. در نتيجه اين اخصاصى بودن، پاسخ ايمنى پادتن در ميزبان از بعضى جهات محدود است مثلاً نمى‌تواند در برابر بيش از يک آنتى‌ژن ايمنى ايجاد کند. اختصاصى بودن يکى از مشکلات سرسخت، در توليد واکسن است. براى مثال، انواع مختلف رينوويروس‌ها از نظر آنتى‌ژنى وجود دارد و نمى‌توان انتظار داشت که يک واکسن بر عليه همه اين انواع مؤثر باشد.