شاه‌صفى / سام‌ميرزا (۱۰۳۸ تا ۱۰۵۲ هجرى قمرى)
پسر شاه‌عباس. در زمان او مجدداً ازبک‌ها به خراسان حمله کردند ولى به‌عقب رانده شدند. و سپاه عثمانى نيز بارها به نواحى هم‌مرز خود در ايران حمله کرد و بارها کردستان، همدان، ايروان و تبريز دست به‌دست شد و عاقبت شاه صفى پيمان صلحى با عثمانى بست. در زمان او و به‌دليل بى‌کفايتى او عاقبت ازبکان، قندهار و عثمانى‌ها بغداد را متصرف شدند. در زمان او شورشى نيز در گيلان برپا شد که فرونشانده شد. دورهٔ سلطنت او را يک خونزيزى مداوم خوانده‌اند.
شاه‌عباس دوم (۱۰۵۲ تا ۱۰۷۷ هجرى قمرى)
پسر شاه‌صفي. او قندهار را پس گرفت. در زمان او رونق اقتصادى که از زمان شاه‌عباس اوّل آغاز شده بود همچنان ادامه داشت. در زمان او قشون روسيه فرح‌آباد مازندران را گرفت ولى به‌دنبال جنگى شکشت خوردند و بيرون رانده شدند ولى روابط تجارى ايران با روسيه طى اين دوره استوار شد و کلاً نقش تجار اروپائى فزونى يافت و فرانسه سفيرى به ايران فرستاد. از آثار زمان او پل خواجو و عمارت چهلستون است. از مشاهير زمان او ملامحمدتقى مجلسى اوّل و ملامحسن‌فيض و آقاحسين خونسازى و ملاخليل‌قزوينى هستند.
شاه‌سليمان اوّل / صفى‌ميرزا (۱۰۷۷ تا ۱۱۰۶ هجرى قمرى)
پسر شاه‌عباس دوّم. پس از درگذشت پدر، امرا او را به پادشاهى برداشتند. او پادشاه بى‌کفايتى بود که در سال‌هاى آخر عمر خود در واقع همسران و خواجگان حرمسرا بر کارها مسلط بودند. در روزگار او ازبک‌ها مجدداً به خراسان حمله و هلندى‌ها جزيرهٔ قشم را تصرف کردند و نخستين نشانه‌هاى انحطاط اقتصادى نمايان گشت و تجارب خارجى سقوط کرد. او پادشاهى بى‌رحم بود. عمارت هشت‌بهشت اصفهان از بناهاى زمان او است.
شاه سلطان‌حسين (۱۱۰۶ تا ۱۱۳۵ هجرى قمرى)
پسر شاه سليمان اوّل، در روزگار او ضعف سياسى و انحطاط اقتصادى به اوج خود رسيد. سلطنت او مواجه با قيام‌هائى در آذربايجان و قفقاز و کردستان و سيستان شد و امام مسقط به جزاير خليج‌فارس حمله کرد. او پادشاهى متعصب بود که تعصبات مذهبى و در نتيجه نارضايتى را دامن مى‌زد. او گرگين‌خان گرجى را به‌حکومت قندهار گماشت که ستمکارى‌هاى وى موجب عصيان افاغنه شد. افاعنه به ايران حمله کردند و با تصرف اصفهان توسط محمود افغان سلطان‌حسين تاج خود را به او تسليم کرد. او به‌دست اشرف افغان کشته شد.
طهماسب دوّم (۱۱۳۵ تا ۱۱۴۵ هجرى قمرى)
پسر شاه سلطان‌حسين. وقتى اصفهان توسط افاغنه محاصره شد به قزوين رفت و پس از استعفاء پدر خود در آنجا بر تخت نشست. او در نزديکى تهران از اشرف افغان شکست خورد. در زمان او نادر، افاغنه را شکست داد و دولت صفوى را احياء کرد ولى در ۱۱۴۵ به‌دست نادر عزل و زندانى شد. عاقبت به فرمان رضاقلى‌ميرزا پسر نادر به قتل رسيد.
عباس سوّم (۱۱۴۵ تا ۱۱۴۸ هجرى قمرى)
پادشاه خردسال و اسمى صفوى در دورهٔ نادر که بعداً به فرمان نادر عزل شد و همزمان با طهماسب دوّم به فرمان رضاقلى‌ميرزا کشته شد.