شجرهٔ سلسلهٔ غزنويان - آل‌البتکين
  ۱. غزنويان آل‌البتکين
ياغزنويان پيش از آل‌ناصر
 
 
  البتکين (۳۵۱ تا ۳۵۲)  
 
  اسحاق‌بن البتکين (۳۵۲ تا ۳۶۴)  
   
  بلکاتکين (۳۵۵ تا ۳۶۴)  
 
  پيرى تکين (۳۶۴ تا ۳۶۶)  


شجرهٔ سلسلهٔ غزنويان - آل‌ناصر


  ۲. غزنويان آل‌ناصر
يا غزنويان آل سبکتکين
 
۱.سبکتکين
(۳۶۶ تا ۳۸۷)
 
   
۲. اسماعيل
(۳۸۷ تا ۳۸۹) (مدتى به استقلال و مدتى با شرکت برادر خود محمود)
۳. محمود غزنوى
(۳۸۹ تا ۴۲۱)
 
   
     
۵. مسعود اول (۴۲۱ تا ۴۳۲) ۴. محمد (ربيع ‌الثانى و شوال ۴۲۱ ـ چند ماه هم در ۴۳۲) ۹. عبدالرشيد
(۴۴۱ تا ۴۴۴)
               
           
۶. مودود
(۴۳۲ تا ۴۴۱)
مجدود غزنوى ۱۰. فرخزاد
(۴۴۴ تا ۴۵۱)
۱۱. ابراهيم
(۴۵۱ تا ۴۹۲)
۸. على‌بن مسعود (۴۴۱ ـ در مجموع دو ماه و با شرکت برادرزاده وى مسعود دوم)
             
۷. مسعود دوم (۴۴۱ ـ در مجموع دو ماه و با شرکت عمش على) ۱۲. مسعود سوم (۴۹۲ تا ۵۰۸ يا ۵۰۹)
   
     
  ۱۴. ارسلانشاه
(۵۰۹ تا ۵۱۱)
۱۵. بهرامشاه
(۵۱۱ تا ۵۴۸ يا ۵۵۲) (مدت کوتاهى هم در ۵۱۰)
۱۳. شيرزاد
(۵۰۸ تا ۵۰۹)
   
 
۱۶. خشروشاه
(۵۴۸ يا ۵۵۲ تا ۵۵۵)
 
۱۷. خسرو ملک (۵۵۵ يا ۵۸۳)


دورهٔ غزنويان از شکوفاترين دوره‌هاى ادبيات فارسى است و وسعت قلمرو آنها سبب گسترش زبان و ادبيات فارسى شد. پادشاهان غزنوى و خصوصاً محمود خواهان مديحه بود و بابت آن صله‌هاى فراوان به شعرا مى‌داد. ولى غزنويان به علوم و فلسفه اين توجه را نداشتند خصوصاً که تعصبات مذهبى ايشان باعث دورى گزيدن دانشمندانى چون ابن‌سينا و بوسهل مسيحى از آنها مى‌شد. همين متعصب مذهب سبب کم‌عنايتى محمود به فردوسى بود. معمارى و کاشى‌سازى نيز در دوران ايشان پيشرفت زيادى کرد. از غزنه پايتخت پرشکوه آنها، امروز ويرانه‌اى به‌جاى مانده است.