طادیهٔ طادیهٔ. [ ی َ ] (ع ص )مقلوب واطدَهٔ، ثابت ِ دیرینه . یقال ، عادَهٔ طادِیهٔ؛ ای ثابته قدیمهٔ. ج ، طیادِی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).