طاحیهٔ طاحیهٔ. [ ی َ ] (ع ص ،اِ) مظلّهُٔ طاحیهٔ؛ سایبان بزرگ . || مطحیهٔ. مطحوهٔ. (منتهی الارب ). رجوع به دو کلمه ٔ اخیر شود.