خابهٔ خابهٔ. [ خاب ْ ب َ ] (ع اِ) واحد خَواب ّ است که قرابت و مصاهرت است . یقال : لی من فلان خَواب ّ؛ ای قرابات و مصاهرهٔ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).