در این کتاب علاوه بر ترجمه‌ی مقاله‌ای از 'یرکی پدمان سرنس' که 'آیین شناخت؛ آموزه‌ای نو در تاریخ مذهب' نام دارد، مباحث آن نقد و بررسی شده است. نگارنده می‌گوید: 'نخستین دشواری در نوشته‌ی پدمان، گونه‌ی کمکی است که از زبان شناسی می‌گیرد، من با کمک گرفتن از زبان شناسی مخالف نیستم، اما گونه‌ای که او کار کرده است، به نظر من درست نمی‌آید. پدمان سرنسن دوست دارد که در کار دین هم مثل زبان به لایه‌های بازشکافانه (تحلیلی) برسد، و ناچار دین را با زبان می‌سنجد و چشم دارد که از روش‌های زبان شناسانه در بازشکافی دین بهره‌ گیرد. به نظر من دین و زبان چنان دو سرشت گوناگون، ناهمسان و نابرابر دارند که این کار اگر با سنجش و دید گسترده و ژرف به سرانجام نرسد، دشواری خواهد آفرید چنان که در کار او آفریده است....'.