در این کتاب افکار و اندیشه‌های متفکران مسیحی و مسلمان درباره هنر و زیبایی درج شده است. عناوین اصلی کتاب عبارت‌اند از: 'گذار از یونان به مسیحیت', 'تاریخ معنوی هنر مسیحی', 'حکمت و فلسفه مسیحی', 'مبانی نظری هنر مسیحی', 'نظر متفکران مسیحی درباره هنر', 'تاریخ حکمت و فلسفه هنر اسلامی', 'از فلسفه غربی تا حکمت شرقی هنر در عالم اسلامی', 'حکمت انسی و معرفت شناسی هنر اسلامی'. دربخشی از کتاب آمده است: 'طوسی از حکمای عقل اندیش است و همان آرای منطقیان ارسطویی مشرب را, در باب شعر و هنر می‌گوید. آرای خواجه نصیرالدین طوسی, در باب شعر را باید در 'معیارالاشعار' و 'اساس الاقتباس' جست. او که خود پاره‌ای قطعات و رباعیات دارد, از نظر شاعری شانی قابل قیاس با بزرگان ندارد. در هر دو اثر, خواجه به ماهیت شعر و غایت آن پرداخته است, در باب ماهیت شعر می‌گوید: 'شعر به نزدیک منطقیان کلام مخیل موزون باشد, و در عرف جمهور, کلام موزون مقفی'. وی در وصف و حد امر مخیل می‌نویسد: 'اما تخییل تاثیر سخن باشد در نفس, بروجهی از وجوه مانند بسط و قبض, و شبهه نیست, که غرض از شعر تخییل است تا حصول آن در نفس, مبدا صدور فعلی از او, مانند اقوام برکاری یا امتناعی از آن, یا مبدا حدوث هیئتی باشد, الا آن که تخییل راحکما یونان, از اسباب ماهیت شعر شمرده‌اند, و شعرای عرب و عجم از اسباب حدوث آن می‌شمردند...'.