پروتئين‌ها براى ترميم بافت‌ها و آنزيم‌ها مهمترين مصالح ساختمانى است و بايد به مقدار متعادل مصرف شود، زيرا پروتئين بيش از اندازهٔ احتياج اسيداوريک زياد توليد مى‌کند که در همه‌جا آثار سوء خود را باقى مى‌گذارد.
اين ماده علاوه بر داشتن کربن، اکسيژن، هيدروژن داراى ازت و گوگرد نيز مى‌باشند و پروتئين در رژيم معمولى محتوى ۱۶ درصد ازت و ۸۴ درصد باقى‌مانده کربن، اکسيژن، هيدروژن و گوگرد است و مهمترين ماده‌اى است که در ساختمان سلول‌ها و بافت‌هاى بدن به‌کار مى‌رود و مصرف روزانهٔ آن براى بدن لازم است و مقدار آن براى کودکان در حال رشد و يا جوانانى که در سن بلوغ هستند و همچنين زنان حامله و شيرده و غيره زيادتر و با افراد عادى تفاوت دارد. اين ماده به‌صورت طبيعى نمى‌تواند از مخاط لولهٔ گوارش جذب شود لذا بعد از فعل و انفعالاتى در بدن تجزيه شده به‌صورت ساده‌تر به نام اسيدهاى آمينه درمى‌آيند تا قابل جذب شوند.