Croos - Bite خلفى

بررسى‌هاى متعدد نشان داده‌اند که عادت مکيدن انگشت يا مکيدن پستانک مى‌تواند منجر به Croos - Bite خلفى شود. با توجه به يک بررسى که در سوئد انجام شد ۲۰ درصد از ۴۴۵ کودکى که پستانک مى‌مکيدند و ۲۵ درصد کودکانى که انگشت مى‌مکيدند با اين مشکل روبه‌رو بودند. مشکل فوق مى‌تواند يک طرفه يا دو طرفه باشد.

Croos-Bite دو طرفه

شرايطى است که تعدادى از دندان‌هاى بالائى در هر دو سمت دهان به سمت مرکز دهان امتداد پيدا مى‌کنند. تصوير Cross-Bite دوطرفه با دندان‌هاى فشرده و تنگاتنگ.


باريک شدن آرواره بالائى سبب مى‌شود که دندان‌ها در کنار هم و به‌طور فشرده رشد کنند. در اين شرايط زبان کارائى خود را براى نزديکى به سق و کمک به‌عمل بلع از دست مى‌دهد. در ضمن امکان آن هست که مشکلاتى در زمينه سخن گفتن به‌وجود آيد.


Cross-Bite دوطرفه با دندان‌هاى فشرده و تنگاتنگ
Cross-Bite دوطرفه با دندان‌هاى فشرده و تنگاتنگ

Cross-Bite يک طرفه

اين اشکال به مراتب رايج‌تر از حالت دوطرفه است. اشکال مهم اين ناراحتى آن است که هنگام جويدن يا گاز زدن، آرواره بالائى به يک سمت دهان متمايل مى‌شود. شکل Cross-bite يک طرفه Mandibulaz shift، اين ناراحتى و جا‌به‌جا شدن آرواره را نشان مى‌دهد. ناراحتى فوق مى‌تواند به سائيدگى دندان‌ها، گاز گرفتن لپ‌ها در داخل دهان و اختلال تى‌.‌ام.جى منجر گردد.


Cross-Bite  يک طرفه  Mandibulaz shift
Cross-Bite يک طرفه Mandibulaz shift

به داخل متمايل شدن دندان‌هاى پيشين پائينى

اگر کودک شست خود را در پشت دندان‌هاى پسين پائينى قرار دهد و در اين حالت آن را بمکد، ممکن است دندان‌هاى پيشين او به سمت داخل دهان عقب‌نشينى کند.

رشد دندان‌ها در افرادى که انگشت مى‌مکند

توضيح داديم که مکيدن پيوسته و ادامه‌دار روى شکل‌گيرى دندان‌ها تأثير مى‌گذارد. اما چرا تغييرات در شکل دهان يا دندان‌ها چنين مشکلاتى ايجاد مى‌کند؟ بايد توجه داشت که دندان‌هاى بالا و پائين با فشار آوردن بر يکديگر مانع رشد هم مى‌شوند. در واقع دندان‌ها مادام که با فشار متقابلى روبه‌رو نشوند و به رشد خود ادامه مى‌دهند. به همين دليل است که لازم است اگر يکى از دندان‌ها افتاد، جاى آن پل زده شود. اگر اين اقدام صورت نگيرد، دندانى که مقابل آن قرار دارد رشد بيش از اندازه مى‌کند. براى اطلاع بيشتر از مطلب به تصوير رشد بيش از اندازه دندان مراجعه کنيد.


رشد بيش از اندازه دندان
رشد بيش از اندازه دندان

مشکلات مربوط به ريشه دندان

در شرايط رشد طبيعى دندان‌هاى دائمى با فشارى که به دندان‌هاى موقتى مى‌آورد باعث لقى آنها شده به‌طورى که دندان موقتى يا شيرى از لثه خارج مى‌شود. در کودکانى که انگشت مى‌مکند اين اتفاق زودتر مى‌افتد (کودکان طبيعى، در حدود ۶ سالگى دندان‌هاى او شروع به ريختن مى‌کند). افتادن زود هنگام دندان‌هاى شيرى مى‌تواند مشکلات عديده‌اى ايجاد کند. نخست اينکه با فشار استخوان‌هاى کنارى ممکن است رشد دندان جديد با تأخير انجام شود. دوم اينکه ممکن است دندان‌هاى کنارى جاى خالى دندان افتاده را پر کنند و در نتيجه دندان دائمى به‌صورت تنگ و فشرده رشد مى‌کند.

تأثير مکيدن انگشت برسخن گفتن

اکنون مى‌دانيم که مکيدن انگشت مشکلات دندانى عديده‌اى ايجاد مى‌کند. مى‌تواند روى عمل بلع اثر بگذارد و همان طور که در مبحث مکيدن بلندمدت انگشت و نقش عوامل اجتماعى ديديم، اين شرايط مى‌تواند تألمات روحى و احساسى عديده‌اى ايجاد نمايد. از اينها که بگذريم مکيدن انگشت به مدت طولانى مى‌تواند اختلالات مربوط به حرف زدن را تشديد و يا اختلالاتى را مستقلاً ايجاد کند. به همين علت است که دهان کسانى که انگشت مى‌مکند از شکل طبيعى خارج مى‌شود. با تغيير حالت دهان، کودک نمى‌تواند بسيارى از حروف را به درستى و به روشنى تلفظ کند.

ميزان امکان بهبود

اگر عادت مکيدن انگشت به سرعت و يا به موقع برطرف شود، بسيارى از اختلالاتى که در شرايط دندان‌ها ايجاد مى‌شود به خودى خود برطرف مى‌گردد. بايد در نظر داشت که روى اين بچه‌ها هيچ اقدام درمانى صورت نگرفته است. صرف ترک عادت مکيدن انگشت کافى بوده که شرايط دندان‌هاى آنها به حالت طبيعى و يا چيزى نزديک به آن برگردد.


البته اين بدان معنا نيست که همه اشکالاتى که در اثر مکيدن انگشت به مدت طولانى ايجاد شده با قطع مکيدن انگشت برطرف مى‌شود. مشخصاً مواردى هست که بهبود آنها مستلزم اقدامات دندانپزشکى است.


نکته مهم اين است که بدانيم چرا انگشت مکيدن بلندمدت اتفاق مى‌افتد؛ چگونه روى رشد دندان‌ها و تصور ذهنى اشخاص اثر مى‌گذارد و سرانجام براى اصلاح اين مشکلات چه مى‌توانيم بکنيم. توجه داشته باشيد. اگر فرزند دو يا سه ساله شما انگشت مى‌مکد مى‌توانيد اميدوار باشيد که بدون دخالت شما بتواند اين عادت را ترک کند اما نبايد به‌کلى موضوع را نديده بگيريد. با آنکه بسيارى از ناراحتى‌ها ناشى از مکيدن انگشت را اصلاح مى‌شود، نبايد آن را به حال خود رها کرد. بايد به دهان امکان بدهيد که به‌طور طبيعى رشد کند.