والدين بى‌تجربه دوست دارند به آنها گفته شود که هنگام بروز فلان عارضه، پزشک را خبر کنيد، و هنگام بروز آن ديگرى مزاحم او نشويد. تهيهٔ چنين فهرستى غيرممکن است. تفسير ناراحتى‌هاى کودک بسيار مشکل است، آنها به‌سرعت تغيير شکل مى‌دهند و بايد با توجه به ساير حالات کودک در نظر گرفته شود. به همين دليل پزشک هرگز والدين خود را به اين دليل که بيهوده مزاحم او شده‌اند، سرزنش نمى‌کند.
ارزشيابى اهميت عارضه‌اى که طفل بدان دچار شده، هميشه براى والدين آسان نيست، و به‌ويژه در مورد نوزادان دشوارتر به‌نظر مى‌رسد. اگر به محض مشاهدهٔ هر عارضه‌اى نمى‌توانيد فوراً پزشک را فراخوانيد يا با او مشورت کنيد، بهتر است در اين مورد خيلى تأخير نکنيد. فاصلهٔ بين سرماخوردگى و برونشيت، يا اسهال و کم شدن آب بدن، در نوزاد بسيار کوتاه است.
هنگام بروز تب، سرفه، استفراغ و اسهال پياپى، هر چه نوزاد کوچک‌تر باشد، بايد زودتر به پزشک مراجعه کنيد. ضمناً براى مثال ذکر مى‌کنيم که به گريه‌هاى بى‌دليل کودک يا امتناع او از نوشيدن مايعات بى‌توجه نباشيد.
در مورد کودکان بزرگ‌تر، برعکس بايد براى ارزشيابى لزوم فراخواندن پزشک، به حالت عمومى کودک توجه داشته باشيد. تب شديد، به تنهائى دليل اهميت بيمارى نيست. برعکس دل‌درد شديد مسئله‌اى را مطرح مىکند که فقط پزشک مى‌تواند به آن پاسخ دهد.
در هر صورت، وقتى تصميم گرفتيد از پزشک کمک بگيريد، خود را براى پاسخگوئى به پرسش‌هاى او آماده کنيد. او از شما راجع به درجهٔ حرارت بدن طفل، مدفوع او، و وضع عمومى بدن وى سؤال مىکند. علاوه بر اين فراموش نکنيد به پزشک يادآورى کنيد که بچه با فردى مبتلا به نوعى بيمارى مسرى در تماس بوده است. به اين ترتيب پزشک تا حدودى در مورد وضعيت بيمار فوريت و معاينهٔ او تصميم مى‌گيرد.
- در انتظار پزشک:
کودک را وادار به استراحت کنيد. از سر و صدا بپرهيزيد. هيچ داروئى بدون تجويز پزشک به او ندهيد. در مقابل، هميشه و به‌ويژه هنگام تب، مى‌توانيد به او آشاميدنى بدهيد.