نامش حسین بود و شهرتش پناهی دژآوه، دژآوه را برای اختصار نمی‌گفتند اما او منش و نام زادگاهش را در رفتار و<br /> حرکاتش حفظ کرده بود و با خود همه جا می‌برد دژآوه جایی بود در استان کهکیلویه و بویر احمد نزدیک دهدشت، روستایی<br /> زیبا با همه مشخصه‌های یک روستای محل سکونت قوم لُر.<br /> پناهی از سال 1335 که در دژآوه به دنیا آمد تا اوایل دهه 60 روزگارش در همان روستا به تحصیل و کار و بار گذشت تا آنکه بعد از فراغت از تحصیل متوسطه در بهبهان، سودای پاسخ گفتن به پرسش‌هایی بزرگتر به جانش افتاد و او را به حوزه. درس آیت‌الله گلپایگانی در شهرستان قم کشاند بعد از مدتی حسین پناهی در کسوت روحانی به زادگاهش برگشت و مدتی را در آنجا به تنظیم امور مذهبی روستا مشغول بود....<br /> ”بیکرانه“<br /> در انتهای هر سفر<br /> در ایینه<br /> دار و ندار خویش را مرور می‌کنم<br /> این خک تیره این زیمن<br /> پایوش پای خسته‌ام<br /> این سقف کوتاه آسمان<br /> سرپوش چشم بسته‌ام...
فایل(های) الحاقی
| بیوگرافی و گزیده اشعار زنده یاد حسین پناهی | ashare Hoseyne_Panahe.pdf | 497 KB | application/pdf |