مریم هوله
”مانی“<br /> <br /> بادهای بیابانی<br /> آسمان را بردند<br /> و مانی در شهر رها شد ...<br /> درختان از زوزه افتاده بودند و <br /> میمونها از دم<br /> در خواب<br /> تاب میخوردند ...<br /> پرههای روز چنان میچرخید<br /> که تابستان سردش میشد<br /> فکر در دهانش آب میشد<br /> و مانی<br /> بزرگترین ماهی شهر بود!
فایل(های) الحاقی
باجه نفرین | bajeye-nefrin.pdf | 369 KB | application/pdf | |
در کوچههای آتن | dar kooche haye aten.pdf | 276 KB | application/pdf |