وی پدرش را در سن یک‌سال و نیمی از دست داد. مادرش پس از مرگ همسرش، او و برادر دو ساله‌اش ـ فرهاد ـ را نزد پدرش علامه شیخ محمد وحید خورگامی که در قم می‌زیست برد. مرحوم وحید روحانی مبارزی بود که در کنار میرزا کوچک‌خان جنگلی در نهضت جنگل جنگیده بود و در محضر علمائی همچون ”آخوند خراسانی“ و ”آقا ضیاالدین عراقی“ درس خوانده بود. بالطبع هنوز هم همان روحیهٔ مبارزه در وجودش بود. خسرو توسط چنین مبارزی تعلیم دید و تحت‌تأثیر نظرات او قرار گرفت. حتی شعرهائی به نام جنگلی‌ها و دامون در این رابطه گفت (دامون به معنی پناهنگاه و انبوهی سیاهی جنگل است). در سال ۱۳۴۱ ه.ش پدربزرگش فوت کرد. آن زمان خسرو دوران تحصیلی ابتدائی را در مدرسهٔ ”حکیم سنائی“ و دوران دبیرستان را در مدرسهٔ ”حکیم نظامی“ به پایان رسانده بود و بعد از فوت پدربزرگش می‌بایست چرخ معاش خانواده را بگرداند. او به همراه مادر و برادرش، فرهاد، به تهران آمدند و در خانه‌ای کوچک در محلهٔ ”امین حضور“ سکنی گزیدند.

فایل(های) الحاقی

زندگی‌نامه، دفاع‌نامه و وصیت‌نامه خسرو گلسرخی zendegi nameh,defah nameh va vasieyat nameh Khosro Golsorkhi.pdf 571 KB application/pdf