میرزاده عشقی (زادهٔ ۱۲۷۲ خورشیدی در همدان ـ در گذشتهٔ ۱۲ تیر ۱۳۰۳ خورشیدی در تهران). شاعر برجسته دوران قیام مشروطیت، روزنامه‌نگار و نویسنده ایرانی و مدیر نشریه قرن بیستم بود.<br /> میرزاده عشقی اصالتاً کرد و نام اصلیش ”سیدمحمدرضا کردستانی“ و فزرند ”حاج سید ابوالقاسم کردستانی“ بود و در تاریخ دوازدهم جمادی‌الاخر سال ۱۳۱۲ هجری قمری مطابق ۱۲۷۲ خورشیدی و سال ۱۸۹۳ میلادی زاده شد.<br /> وی به خاطر مخالفت با سردار سپه و جمهوری پیشنهادی او به‌دست عوامل او کشته شد.<br /> میرزاده عشقی پیش از آغاز مبارزاتش به همراه رضاخان به همراه عده‌ای دیگر از اهل فکر، جهت کمک به عثمانیان در جنگ چهانی اول به آنجا سفر کردند. دیدن ویرانه‌های طاق کسری در مدائن باعث نوشته‌شدن اپرای رستاخیز شهریاران ایران شد.<br /> عشقی پس از بازگشت در صف مخالفان جدی سردار سپه درآمد. شاید شعرهای عشقی به‌علت عمر کوتاه شاعریش هیچ‌گاه مجال پخته شدن پیدا نکردند اما صراحت لهجه، نکته‌بینی و تحلیل بسیار فنی او در مورد تحولات سیاسی و اجتماعی دوره خودش بسیار مشهود است. به‌عقیدهٔ بسیاری از مورخین عشقی از مهم‌ترین روشنفکران مولود روشنگری پس از مشروطه بود. <br /> مزار او در ابن‌بابویه و در گوشه‌ای متروک (در نزدیکی مزار نصرت‌الدوله فیروز) قرار دارد.

فایل(های) الحاقی

زندگی‌نامه میرزاده عشقی mirzadeh eshghi.pdf 125 KB application/pdf