اُحد

احد نام مجموعه‌ای از کوه‌های بزرگ و کوچک در شمال مدینه است که حدود ۶۰۰۰ متر طول دارد. این کوه از شرق به غرب کشیده شده و فاصله آن تا مسجد نبوی پنج و نیم کیلومتر می‌باشد.<br /> رنگ عمومی آن قرمز متمایل به قهوه‌ای است. حد فاصل شهر مدینه و کوه احد در گذشته به‌صورت دشتی مسطح و عموماً غیرمسکونی و تنها در چند نقطه مزروعی بوده است. اما امروزه به‌علت گسترش شهر، دشتی که می‌توانست بسیاری از اسناد تاریخی مربوط به تاریخ مدینه و تجاوز قریشیان به مدینه را نشان دهد، به مرور زمان در لابه‌لای ساختمان‌ها به فراموشی سپرده شده است.<br /> پیامبر (ص) دربارهٔ این کوه فرموده است: ”این کوه احد، ما را دوست دارد و ما هم آن را دوست داریم.“<br /> در جنوب احد، کوه کوچکی قرار دارد به نام کوه کوه رمات یا عینین و این همان تپه‌ای است که رسول خدا (ص) تیراندازان را در جنگ احد بر روی آن مستقر ساخت و از آن جهت که در دامنهٔ شمالی آن، دو چشمهٔ آب وجود دارد، آن را عینین و یا عینان نیز خوانده‌اند.<br /> پیروزی مسلمانان در جنگ بدر و احتمال بسته‌شدن راه بازرگانی مردم مکه از طریق مدینه و عراق، مشرکان را سخت برآشفته ساخت و آنان به فکر تلافی و انتقام افتادند.<br /> صفوان بن اُمیّه و عِکرَمه بن ابی جهل به ابوسفیان پیشنهاد دادند که قریشیان هزینه جنگ را به‌عهده بگیرند و وی نیز موافقت کرد و در نتیجه با جمع‌آوری نیروهای قوی رزمی و فراهم آوردن امکانات تسلیحاتی و مالی به‌سوی مدینه آمدند. عباس عمومی پیامبر (ص) که تا آن زمان در مکه بود، با ارسال نامه‌ای رسول خدا (ص) را از این توطئه آگاه ساخت.<br /> پیامبر (ص) دو نفر نیروی اطلاعاتی به اطراف مدینه اعزام، و موقعیت قریشیان را شناسائی کرد. دشمن روز پنج‌شنبه پنجم شوال سال سوم هجرت از ناحیه وادی عقیق در شمال مدینه وارد منطقه احد شد و آنجا مستقر گردید. <br /> لازم به تذکر است که مکه در ناحیهٔ جنوب مدینه قرار گرفته و دلیل این که دشمن از شمال وارد مدینه شده، این بود که در دره طولانی و بزرگ وادی القری که راه بازرگانی شام را به یمن متصل می‌ساخت، هر قسمتی که امکانات زندگی وجود داشت قبائلی از عرب و یهود سکونت گزیده اطراف خود را با سنگ محصور ساخته بودند؛ از سوی دیگر مدینه از سه طرف به شکل نعل اسب در محاصره کوه‌ها و مناطق سنگلاخی قرار گرفته و در نتیجه ارتش دشمن ناچار بود مدینه را از جنوب به سمت شمال دور زده و از ناحیه شمال مدینه که زمینی هموار داشته و نخلستان هم در آنجا نبود و از این‌رو برای جنگ مناسب به‌نظر می‌رسید وارد شود.

فایل(های) الحاقی

اُحد ohod.pdf 570 KB application/pdf