سید رضی عمادی
روسیه از دیر باز در صدد بوده است که در آسیا حضور فعال داشته باشد. این آرزو در عهد تزارها با ممانعت انگلستان و در زمان اتحاد شوروی با سد امنیتی ضدکمونیسم روبه‌رو شد. منطقه خاورمیانه نیز همواره برای حاکمان شوروی از چند جهت حائز اهمیت بود: <br /> اول، نزدیکی جغرافیایی خاورمیانه به شوروی که باعث می‌شد این کشور امنیت خود را در پیوند با خاورمیانه دیده و بکوشد تا محیط امنیتی مطلوب خود را در آن به‌وجود آورد. البته حضور و نفوذ جدی غرب در خاورمیانه با دو هدف مقابله با شوروی و تامین انرژی از منطقه، جایگاه امنیتی خاورمیانه را در استراتژی شوروی تقویت می‌کرد. <br /> دوم، منطقه خاورمیانه یکی از مهمترین عرصه‌های رقابت مسکو و واشنگتن برای نفوذ بیشتر در بین بازیگران خاورمیانه بود. در این رقابت روسها غالبا از برخی از اعراب حمایت می‌کردند. <br /> سومین ویژگی سیاست روسها در خاورمیانه ناظر بر جنبه‌های شخصی و نقش و برداشت افراد به مثابه تصمیم گیرندگان است. اتحاد شوروی از سوی تعداد بسیار اندکی از رهبران طراز اول اداره می‌شد، لذا نقش و برداشت هر یک از افرادی که در رأس هرم قدرت قرار داشتند، همواره در تعیین سیاست خارجی شوروی در خاورمیانه مؤثر بوده است. به‌طور متقابل در خاورمیانه نیز عوامل متعددی وجود داشت که گرایش به شوروی را تقویت می‌کرد. ظهور جنبش‌های ضد استعماری، وجود احزاب چپ و سوسیالیست و به‌ویژه رویارویی اعرب و اسرائیل از جمله مهمترین عوامل به شمار می‌آیند که زمینه حضور فعال شوروی را در کشورهایی چون عراق، سوریه و یمن فراهم ساخت.
فایل(های) الحاقی
| خرس سیبری در سرزمین نفت | ebook221.exe | 496 KB | application/octet-stream |