سید عبدالحمید ابطحی
نظریه پوپر بر مبنای نقدگرایی شکل گرفته است. او پایه‌ای‌ترین عنصر عقلانیت را انتقاد می‌داند. با این نگرش، نظریه‌ای معقول است که در برابر انتقادها مقاومت کند. پوپر معتقد است، همه چیز حتی امور اخلاقی، اجتماعی و سیاسی باید نقادی شود. این فلسفه پیامدهای مثبت بسیاری در مباحث معرفت‌شناسی دارد. برای نمونه، نفی حجیت مشاهده و حس، سنت‌گریزی، تشجیع در نظریه پردازی و … البته با این وجود انتقاداتی نیز بر این نظریه وارد است. نخست این که پوپر با وجود اصرار بر واقع‌گرایی، در تفسیر آن اطمینان را سلب می‌کند؛ زیرا او می‌گوید راه اثبات معتبری برای واقعیت وجود ندارد. در اصل تلاش برای برهانی کردن واقعیت، رویکردی اشتباه به مسئله‌ای بدیهی است. از طرف دیگر، در این روش معیاری برای حقیقت وجود ندارد. با این دید مفاهیم بدیهی نظیر؛ نزدیکی به واقعیت و دوری از آن، معنای خود را از دست می‌دهند. این کتاب با معرفی اجمالی اندیشهٔ پوپر، پیامد‌ها و برخی انتقادهای وارد بر آن را بررسی می‌نماید.
فایل(های) الحاقی
| عقلانیت معرفت از دیدگاه علم شناسی پوپر | aghlaniyate marefat.exe | 414 KB | application/octet-stream |