بازار انحصار چند جانبه در برخى موارد موجب سازش و تبانى ميان مؤسسات توليدى مى‌گردد، ولى در عين حال حفظ و نگهدارى اين سازش و تبانى مشکل است. لااقل سه انگيزه مهم باعث سازش و تبانى ميان اعضاء انحصار چند جانبه مى‌گردد. اولاً، سازش و تبانى باعث کاهش رقابت ميان اعضاء گرديده و بدين ترتيب به اعضاء اين امکان را مى‌دهد که به‌طور انحصارى فعاليت نموده و از اين طريق سود خود را افزايش دهند. ثانياً، سازش و تبانى موجب مى‌گردد که انحصار چند جانبه ديگر جنبه نامشخص و نامعينى به‌خود نگيرد. اگر مؤسسات توليدى در انحصار چند جانبه با توافق و سازش با يکديگر فعاليت نمايند، امکان هر نوع اقدامى از جانب هر يک از اعضاء که براى سايرين مضر باشد کمتر مى‌شود. ثالثاً، سازش و تبانى ميان مؤسسات توليدى که قبلاً در بازار انحصار چند جانبه به فعاليت مشغول هستند عمل جلوگيرى از ورود ساير مؤسسات توليدى به بازار (يا به صنعت) را ميسر مى‌سازد. ولى پس اين‌که سازش و توافق مابين مؤسسات توليدى در بازار انحصار چند جانبه قوت گرفته و آنها را تشويق مى‌نمايد که از گروه متشکل خارج شده و خود مستقلاً به فعاليت بپردازند.
اگر انواع مختلف انحصار چند جانبه را بر طبق درجه و ميزان سفارش و تبانى ميان اعضاء طبقه‌بندى نمائيم، اين طبقه‌بندى به‌صورت زير خواهد بود.
۱. انحصار چندجانبه با سازش و تبانى کامل ميان اعضاء.
۲. انحصار چندجانبه با سازش و تبانى ناقص ميان اعضاء.
۳. انحصار چندجانبه با استقلال عمل هر يک از اعضاء.