بابانوئل و شام کریسمس در کشورهای مختلف

در هر مراسمی باید گفته شود پشت هر کدام از زیبایی ها چه باورهایی نهفته است و رسم و رسومات از کجا آمده اند.

از بابا نوئل شروع می کنیم:
بابا نوئل:
بابا نوئل اشاره به نام یکی از کشیشان مسیحی به نام سن نیکولاس دارد که در قرن چهارم میلادی می زیست و از اهالی یکی از شهر های قدیمی بیزانس به نام مایرا در منطقه آناتولی در ترکیه فعلی بوده است. نیکولا در خردسالی پدر و مادرش را از دست می دهد و ثروت زیادی برایش به ارث می ماند. وی به خاطر کمک و دادن هدیه به فقرا شهرت داشت. جسد وی در کشور ترکیه در سواحل دریایی مدیترانه مدفون است و به علت مومیایی شدن طبیعی (به علت سرما) هنوز قسمت هایی از آن سالم مانده است. در سال ۱۸۲۲ در آمریکا و در نوشته های دکتر مور، نویسنده داستان کودکان، بابانوئل به شکل امروزی متولد شد. افسانه بابا نوئل که ریشه در قرن ها رسوم و باورها دارد به شکل یک مرد کوچک اندام چاق و خوش رو با ریش سفید، لباس قرمز و چکمه های مشکی درآمده است. وی سوار بر سورتمه ای که گوزن ها آن را می کشند سراسر اروپا، آمریکا، کانادا را درمی نوردد و برای همه بچه ها هدیه می آورد، معمولا هم هدیه هایشان را در داخل جوراب ِ فسقلی ها می گذارد تا صبح بچه ها را سورپرایز کند. این هم یکی از کارهای سن نیکولاس قدیس بوده و رسمی که وی جا انداخته است. یکی دیگر از اعجایب کار بابا نوئل این است که مثل آدم ها از در وارد نمی شود از دود کش می آید تا بیش از پیش بچه ها را غافلگیر کند! می گویند خانه بابا نوئل در قطب شمال است و یک کارخانه ی اسباب بازی سازی هم دارد و تمام کارگرانش همه کوتوله های پریزاد هستند. در ضمن بابا نوئل با سورتمه ی پرنده اش می آید و خوب می داند کدام بچه در طول سال بچه ی خوبی بوده است، هدیه ی دخترها و پسرهای خوب از همه زیباتر و بهتر است به روایتی.
درخت کریسمس:
وسیله دیگر بعدی برای یک کریسمس پر هیجان است. سنت درخت کریسمس، به آلمان قرن شانزدهم میلادی و زمانی که مسیحیان، درختان تزیین شده را به خانه های خود آوردند، برمی گردد. همچنین در آن زمان عده ای هرم هایی از چوب می ساختند و آن را با شاخه های درختان همیشه سبز و شمع تزیین می کردند. به تدریج رسم استفاده از درخت کریسمس در بخش های دیگر اروپا نیز طرفدارانی پیدا کرد. در تزیین درخت های کریسمس اولیه، به جای مجسمه فرشته در نوک درخت، از فیگورهای پری های کوچک- به نشانه ارواح مهربان- یا زنگوله و شیپر- که برای ترسانیدن ارواح شیطانی به کار میرفت- استفاده می شد.
لهستان:
در لهستان، درخت کریسمس با مجسمه های کوچک فرشته، طاووس و پرندگان دیگر و تعداد بسیار زیادی ستاره، پوشیده می شد.
سوئد:
در سوئد، درخت را با تزیینات چوبی که با رنگهای درخشان رنگ آمیزی شده اند و فیگورهای کودک و حیوانات از جنس پوشال و کاه تزیین می کنند.
دانمارک:
دانمارکی ها، از پرچم های کوچک دانمارک و آویزهایی به شکل زنگوله، ستاره، قلب و دانه برف استفاده می کنند.
ژاپن:
مسیحیان ژاپنی بادبزنها و فانوسهای کوچک را ترجیح می دهند. کریسمس نیز یکی از آن شب هایی است که مردم هر کشوری در کنار خانواده و دوستان شان، شام متفاوتی را تهیه می کنند که اغلب بر اساس سنت های پیشین انتخاب شده و هنوز هم آنها را روی میزهای شام شب کریسمس می توان دید.
شام کریسمس با آدم های دور و برش یکی دیگر از آیتم های مهم این شب به خصوص است. گفتیم که این شب بهانه است. بهانه برای یک شب در کنار هم ماندن ، اما شامش هم باید خوشمزه باشد.
شام کریسمس در جاهای مختلف دنیا:
اقیانوسیه:
با وجود اینکه اکثر نقاط دنیا زمستان را تجربه می کنند، استرالیا هوایی تابستانی دارد و به خاطر وضعیت دمایی، مردم اغلب در خانه نمی نشینند و به رستوران هایی می روند که در آنها باربیکیو به راه است و گوشت بره، بوقلمون و غذاهای دریایی در اولویت قرار دارند. مردم فیجی انواع پرندگان کباب شده، مرغ هایی که با سیر و ادویه پر شده اند و ماهی هایی که با برگ موز پیچیده شده اند را برای شام کریسمس خود تهیه می کنند.
اروپا:
گزینه اول بریتانیایی ها بوقلمون برای شام و پودینگ تهیه شده از میوه های خشک برای دسر است. در بلغارستان مردم غذاهایی سالم مانند دلمه سبزیجات، سوپ سبزیجات ادویه دار و کیک های میوه ای را ترجیح می دهند. در ایتالیا به ویژه در جنوب آن رسم است که هفت ماهی به شکل های مختلف تردشده، در ادویه خوابانده، شکم پر و … تهیه و سرو می شود. فرانسوی ها اما صدف آبدار، لابستر نازک و گوشت و جگر غاز را بیشتر ترجیح می دهند. پودینگ برنج با بادام نیز رسم قدیمی سوئدی ها برای شام کریسمس است.
آمریکای جنوبی:
برزیلی ها هم گزینه بوقلمون همراه با برنج رنگی و سالاد تازه تهیه شده از میوه و آجیل را برای کریسمس دارند. آرژانتینی ها میزی متنوع از همه نقاط دارند مانند شیرینی «پن دالس» مکزیکی ها، کیک «پنوتونه» ایتالیایی ها و همچنین بوقلمون و دلمه گوجه فرنگی.
آمریکا:
آمریکایی ها سنت بوقلمون خود را حفظ کرده اند و پس از آن نوشیدنی مخصوص شیر، تخم مرغ و شکر و خامه، همراه با ادویه فصل را می خورند. در گرینلند، غذای عجیب «ماتاک» روی میز قرار می گیرد که از پوست نهنگ همراه با چربی تهیه می شود و با سس سویا خورده می شود.
آفریقا:
در غنا مردم در شب کریسمس خورش سبزیجات، سوپ «اوکرا»، پوره ذرت و غذایی محلی به نام «فوفو» می خورند. مسیحیان در مصر، «کوشاری» را که ترکیبی از برنج، ماکارونی و رب گوجه است برای کریسمس تهیه می کنند.
آسیا:
ژاپنی ها اغلب عادت دارند که از یک ماه قبل به خاطر شلوغی، مرغ کنتاکی سوخاری خود را سفارش دهند. در هند مردم معمولا مرغ بریانی،گوشت گوسفندی برای شام و به عنوان دسر هم از کیک های شیرین یا شیربرنج استفاده می کنند.
داستان ها و افسانه های مختلف و گوناگونی درباره این شب به چشم می خورد. یکی از مشهورترین این داستان های، داستان معروف چارلز دیکنز و اسکورچ است. شب سال نو و پیرمرد خصیص و بد اخلاقی که به گوشه تنهایی خود چسبیده و نه به شادی اعتقادی دارد و نه معاشرت با عزیزانش تنها چیزی که به آن اعتقاد دارد پول است و حاضر نیست آن را با هیچ چیز عوض کند. اما شب کریسمس از راه می رسد و رویای شب کریسمس او را با خود می برد به گذشته و آینده اش. گذشته از دستش گریخته و او به واسطه خصلت ش مهر خیلی از انسان ها را از دست داده اما هنوز رگه هایی از لطف و عطوفت انسانی در وجودش هست. به همین خاطر صبح کریسمس از خواب بر می خیزد و انسانی می شود متفاوت، رویای وی او را از خواب گرانش بیدار می کند و می فهمد که پول خوب است اما به شرطی که تو ترس از دست دادنش را کنار بگذاری و آن را در راه عزیزانت خرج کنی، در راه کسانی که به آن نیازمند هستند و وقتی تو به واسطه ی برکت اللهی بر سر سرچشمه نشسته ای باید که روح سخاوت مند داشته باشی. داستان شب کریسمس هم همین است، روح شب کریسمس در همین نکته نهفته، سخاوت و بخشش به انسان ها و به خصوص همه کودکان دنیا.