میلاد مسیح

این روز کریسمس نامیده می شود

مریم چندی بود که حال خوشی نداشت، حال عجیبی داشت. علائم بارداری را در خود مشاهده می کرد. قلبش از اندوه این مسئله مچاله شده بود، با خود هزار بار فکر کرده بود که این بلا از کجا بر سرش نازل شده است. او که جز به پاکی و عفت نزیسته بود و تقوی پیشه کرده بود! این بچه چگونه و از کجا در بطن اش پرورش یافته بود، با حال نذار خودش را به جایی رساند که هیچ کس نباشد. زمان وضع حمل خود را نزدیک می دید. به بیابان زد و در کنار درختی خشک شده به زانو درآمد. همان جا با درد فراوان طفلش را به دنیا آورد. فرزندش، پسر بسیار زیبایی بود با آنکه تازه متولد شده بود اما چشمانی به غایت هوشمند داشت. خسته بود و گرسنه و جان راه رفتن نداشت. ندایی بر او آمد که گویی ندای مهربان یک فرشته ی حمایتگر بود. درخت برای تو خرما داده مریم بر گیر و تناول کن تا جان بگیری، چشمه ای ناگهان جوشید و آبی زلال خود نمایی کرد، ندا دوباره رسید که بنوش از برای توست و از جانب پروردگارت، گوارای وجودت ، تو موجود عزیزی را به این دنیا آورده ای، هیچ اندوهگین مباش ، از هیچ کس و هیچ چیزنترس. خداوندت حمایتگر توست. به یمن آمدن این پسر جهان از مهر و لطف و صلح آکنده خواهد شد، او پیامبری است اللهی، به پرودگارت ایمان داشته باش. و اینگونه بود که پیامبری به دنیا آمد و پیروانش هر ساله به یمن آمدن وی جشن می گیرند و این روز را کریسمس نامیدند، آنها تقویم شان را به قبل و بعد از میلاد مسیح تقسیم کردند.
حضرت عیسی بن مریم(ع) پیامبر بزرگ الهی و اولوالعزم ، در روز 25 دسامبر سال اول میلادی، 622 سال قبل از هجرت پیامبر بزرگ اسلام(ص)، در بیت لحم واقع در سرزمین فلسطین به دنیا آمد. با این حال تاریخ تولد حضرت عیسی(ع) دقیق نیست و در قرن ششم قبل از هجرت، روز 25 دسامبر به عنوان عید میلاد مسیح(ع) برگزیده شد، درصورتی که تاریخ‏نویسان، معتقدند تولد ایشان 4 یا 6 سال قبل از آن بوده است. حضرت عیسی(ع) به فرمان خداوند، به گونه‏ای اعجازآمیز از مادری باکره و مقدس متولد شد و سپس در گهواره شروع به سخن گفتن کرد و پیامبری خود را بشارت داد. زمان جوانی حضرت عیسی(ع) دوره بحرانی تاریخ یهود است. یهودیان تحت سیطره رومیان چشم انتظار موعودی نجات بخش بودند. با این حال با ظهور مسیح(ع)، علی‏رغم دیدن نشانه‏ها و معجزات بر حق آن حضرت، باز هم با ایشان به مخالفت برخاستند. آن حضرت در دوران حیات خود به موعظه و شفای بیماران می‏پرداخت و در تعلیمات خویش، بیشتر از تمثیل بهره می‏گرفت. معجزات فراوان، تبیین مسائل اخلاقی به همراه مثال‏ها، شفای بیمارانِ علاج‏ناپذیر و بالاخره پافشاری بر اطاعت از شریعت و پرستش خدای یکتا باعث شد تا تعداد زیادی گرد وی جمع شوند. در این میانْ، پیروان نزدیک و خاص او حواریون نام داشتند که دوازده نفر بودند و همیشه همراه حضرت بودند. مسیح(ع) که از 30 سالگی به نبوت برگزیده شد، سرانجام مورد تهدید بزرگان یهود واقع شد و آنان تصمیم به قتل وی گرفتند. زیرا سران یهودی از این‏که مردم به عیسی(ع) علاقه‏مند می‏شدند، احساس نگرانی نموده و می‏دانستند اگر او را آزاد بگذارند، همه مردم به او ایمان می‏آورند. روی گردانی یهودیان از بزرگان خود باعث شد تا سران یهود به این نتیجه برسند که باید عیسی(ع) را برای حفظ قوم خود، قربانی نمایند. در آن حالْ، چون خواستند آن حضرت را از میان بردارند، خداوند مسیح(ع) را به آسمان‏ها برد و یهودیان فردی شبیه به عیسی(ع) را به صلیب کشیدند. در روایات اسلامی و شیعی، بازگشت عیسی(ع) مسیح(ع) در زمان ظهور حضرت مهدی موعود(عج) تصریح شده و به نمازگزاردن آن حضرت پشت سر امام عصر اشاره گردیده است. کتاب حضرت عیسی(ع) انجیل نام دارد. نام حضرت عیسی(ع) در سیزده سوره قرآن، 45 بار تکرار شده است.
این روز که کریسمس نامیده می شود